Hunve ar Werc’hès
Pa oa ’n Itron Varia dous en he gwele,
E teuas d’ezhi eun hunve :
He mab o tremen o tizremen
A-biou d’ezhi, euz hi c’hontempli,
Ma lavaras evelhenn d’ezhi :
— Ma mammic, lavaret-hu d’in
Pe c’hui a gousq, pe c’hui a repoz ?
— Ma mab, na gouscan, na reposan
Eun hunve drezoc’h a sonjan.
— Ma mammic keiz, lavaret d’in
Pez hunve ez hoc’h hini ?
— Ma mabic keiz, gwelet a ran
A vefet comerret hennoz,
Gant eur goulaou sclezr, ’n eul letern cloz ;
En eur groaz a veet staget,
Ha gant scourjeo plom foetet ;
’N ho pisach sacr a vô scopet,
A dolio treid veet ruillet.
— Ma mammic, gwir ê hoc’h hunve.
Neb a oufe hac a larfe
Ann hunve-man, ter gwez bemde,
Ter gwez en noz, ter gwez en de,
Biken dour na tân n’hen gwalfe,
Nac en ifern na diskenfe ;
Tri de ha ter noz ’rôc ma varwfe,
Ouife pe heur e tesedfe.
Marc’harit Fulup. — Plouaret, juin 1885.