Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 89

Eus Wikimammenn
CHAPISTR NAU HA PUAR-UIGUÊND.
ag er baraouis.

Petra-é er baraouis ? petra e zou ret gobér eid er gounit ?

I. Er baraouis e zou er vro é péhani é hra en Eutru Doué splannein é hloêr, dameurance en Ælèd hag er ré en dès bihuet én é zougeance hag e zou marhuet én é garanté santel. N’en dès nitra quer bràu, quer bourrus, quer bras, quer caër èl en nean, péhani e zou en œvr liguernussan a ol-buissance un Doué.

Ni e hel hanhuein ol er péh n’en dé quet er baraouis ; ni e hel larèt un dra-benac ag er péh e zou inou ; mæs ol er péh e laramb e zou èl pe ne larehemb nitra. N’en dès nitra én nean ag er péh e huélér ér vro-men. N’en dès inou na nan, na séhèd, na yeinnion, na tuêmdér, na trebil, na clinhuèd, na fatig, nac anné. Er pligeadurieu, en inourieu e zou inou, er gloër hag en danné e huélér inou e zou calz dishaval doh er péh e huélér ar en doar.

Er baraouis e zou quement drest spered mab-dén, ma n’en dès sant Paul, de béhani Jesus-Chrouist en doé discoeit ur splandérennig a nehou, guellet larèt t’emb nameit, penaus jamæs lagad n’en dès gùélet, biscoah scoharn cleuet na spered mab-dén comprenet er péh en dès apprestet en Eutru Doué d’er ré er hâr. Hur horveu e vou inou splannoh eid en hiaul. Dilouyet ag er misérieu hag ag er souffranceu ag er vuhé-men, n’helleint mui na souffrein, na couhat, na merhuel. Ind e vou caër, læn a yehaid, scan èl en ahuél. Ind e vou carguet, goalhet a bligeadurieu quer pur ha quer santel, ma ne hel quet spered mab-dén comprenein nitra haval doh-t-hai ér bed-men.

Mæs brassan bonheur en inean ér baraouis e vou gùélèt hag hi devout Doué. Er bonheur-cé,ha ne badehé nameit ur momand, e zou quement drest mériteu mab-dén, ma vehé ur bresomption aveit-hou, quenevé promesseu Jesus-Chrouist, chongeal er méritein, nac en en devehé anduret tourmanteu er Vartirèd. Bout én nean ha gùélèt Doué inou ur hard-ær hemb quin, e zou brassoh bonheur eit bihuein én ol ranteleaheu ag en doar cand vlai doh-tu. Petra e vou enta gùélèt ha bieuein Doué eit jamæs ! Én nean, er gloër, er pligeadurieu, er yehaid, ol er péh e hel rantein eurus e zou hemb fin. Inou er galonezou perpet coutant, goalhet a joé hag a bligeadur, rac ma huél Doué face-oh-face, ha sel-mui m’er gùél, sel-mui é tesir er gùélèt.

Un inean dannet, arlerh cand vlai a dourmanteu, a pe vehé assuret a joeissein ag un ær a bligeadurieu er baraouis hag a huélèt Doué én nean, hum gonsolehé. Ni e zou én gorto a huélèt Doué, a joeissein ag é vonheur, nepas ur momandig benac, mæs eit birhuiquin ; hag é léh labourat eit gounit er bonheur-cé, ne chongeamb quet memb én-hou. Mèn é ma hur ræson, mèn éma hur fé ?

II. Ma ne hellamb quet comprenein petra-é er baraouis, ni e hel d’er bihannan lacat poén d’er méritein. Me lar lacat poén, rac hanni a nehou é hunan, eit larèt mad, ne hel er méritein. Ni e houni er baraouis dré hun œvreu mad, dré hræceu ha mériteu hur Salvér.

En nor e zou stréh, e lar Jesus-Chrouist ; hum boéniet eit passein dré-z-hi. Deustou péh quer rust-é er poénieu-cé, n’en dint nitra comparaget doh ur mad quer caër. Ne zeliamb quet hum affligein ag er boén e zou ret quemér eid er gounit. Er ré eurus e sel èl un nitra ol er péh ou dès groeit ha souffret eit méritein ur bonheur quer bras. Un éternité a labourieu, e lar sant Augustin, ne vehé quet rai eid hum assurein ag un éternité a vonheur.

En nean e zou ur recompance, red-é enta labourat eid hi gounit ; ur gourôn-é, red-é enta gobér brézel eid en devout-hi ; ur victoër-é, red-é feahein eid hi méritein. Er ré e houér hum balaforcein, er ré-zé e zoug er victoër. Ean e zou kér er santeleah ; en doreu ag er guér santel-zé n’en dint digueoret nameit d’en innoçance pé d’er bénigen. Mar dé ol hou chonge guet vanitéieu, guet madeu pé guet pligeadurieu er vuhé-men, n’en d’oh quet innocand na gùir bénitand ; ne véritet quet enta monnèt d’en nean, ne véritet quet memb doug en hanhue a grechén ; hui e vihue èl pe ne gredehoh quet ; rac hàg ean e hellér larèt penaus é credet é hès ur baraouis, a pe ne labouret quet aveid er méritein ? Hà credet e vehé ag un dén en en devehé un trezol én é zoar, a pe ne ven quet quemér er boén d’hobér hemb quin toullein eid er havouèt ? A pe vehoh assuret penaus ur roué puissant e binhuiqua er ré e ya de chom ar é zoar, hui e gùittehé rah eit monnèt de chom d’inou ; chetu er péh e hrehoh eit monnèt d’hum binhuiquat d’ur ranteleah é péhani n’hou pehé d’er muihan rah nameit uiguênd pé tregond vlai de vihuein, épad ne hret nitra eit goarantein hou léh eit birhuiquin én nean. É gùirioné, hà hui e hoès fé ? Ur merche ma crèd ur hrechén é hès ur baraouis hag é ma én gorto a monnèt d’inou, e zou a pe zispris en treu ag en doar hag ol er péh e bass ér bed, e lar sant Gregoèr. Petra e chervige credein é hès ur baraouis, ma ne hrér nitra eid er gounit, ha mar groér ol er péh e faut aveid er hol ?

résolutioneu.

1° Peb mitin me larou doh-ein me hunan, én ur guemér men dillad : chetu un deuéh e ra en Eutru Doué d’ein eit labourat de véritein el léh en dès merchet t’ein ér baraouis ; me zeli accomplissein ol men devérieu, ha téhein é raug er péhèd. — 2° Me sellou en nean èl mem bro, trema péhani é telian tennein a me ol nerh. — Men Doué, secouret-mé dré hou cræce, acelfin ma vihuein quer santel ém ferhindèd bèr ar en doar, m’em bou er bonheur un dé de vout eurus guet-n-oh ér joéieu ag er baraouis.