Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 88

Eus Wikimammenn
◄   Ar rustoni ha poenieu en ihuern. Ag en hirdæt a boénieu en ihuern. Ag er baraouis.   ►
CHAPISTR EIH HA PUAR-UIGUÊND.
ag en hirdæt a boénieü en ihuern.

Doué ne bunis jamæs er péhèd ér vuhé-men revé é justice, rac er vuhé-men e zou en amzér ag é visericord. Ean er punis ér bed aral guet en ol rustoni, rac en amzér ag é justice-é. Ean e andur bermen torfæteu en dud guet patiantæt, e lar Tertulian, rac m’en dès en éternité abéh eid ou funissein. Ma recompance én nean, ean e recompance èl un Doué. Bonheur er Sænt e zou hemb som ; maleur er ré dannet e zou ehué er memb tra : ou foénieu e zou hemb som, rac ma veint hemb achimant, hemb consolation, hemb soulagemant.

I. Poénieu en ihuern e vou hemb achimant, rac en éternité n’en devou fin erbet. Ol er péh e dremeinou a nehi n’hi bihannei a nitra ; arlerh cand ha cand mil vlai, hi e vou hoah abéh ; hi e gommance perpet ha n’achihue jamæs. Lamet ag en éternité quel liès a gand vlai èl e zou a zilen ér foresteu, a grannen sabl ar vorden er mor, a beudren ar en doar, goudé un hirdæt quen eahus, hui hum gavou hoah ér hommancemant ag en éternité. Bout e zou open puemb mil vlai ma souffr Caïn én ihuern, ha n’en dé quet avancettoh én éternité eid en dé quetan.

Lacamb é vehé ur roh quer bras é hunan èl en doar abéh, ha ma tehé peb cand vlai un eine de lemel ur hrannen a nehou, er roh-cé e vehé anfin changet a léh ; hag arlerh ma vehé cand mil roh èl hennéh changet èl-cé a léh dré un eine, en éternité e vehé perpet er memb ; ne vihanna nac én é hirdæt nac én é rustoni. En tan péhani e losq er ré dannet e vou perpet quer crihue, ou foénieu e vou perpet quer calet, ou anquin hag ou dareu quen huerhue, er prean ag er gousciance péhani ou fiq perpet quelluêm. Mèn é ma hou ræson, ma ne chonget a zevri ér huirioné-zé ? Ha mar chonget én-hi, péh quen diæz é teli bout hou ç’inean ! Oh ! na ponnérret-é hou cousquèd, ma ne hel quet er huirioné blaouahus-men hou tihun ! A p’hou menacehé ur juge a hobér arri hou torn én tan épad un ær, petra ne hrehoh-hui eit mirèt doh er gloès-cé ? Doué hou menace ag un tan péhani ne varhuou jamæs, ha hui e vihue èl pe n’hou pehé nitra de zougein ! Hui e zougehé un droug ag un ær : brasset-é hou folleah ma ne zouget quet un tourmant éternel !

Na ne souffrehemb én ihuern nameit un distér droug pèn épad un éternité, ni e zeliebé sacrefiein rah eid hum hoarantein doh-t-hou. Laramb muyoh, n’en dès dén erbet e garehé en dout ur ranteleah, guet er gondition a chom tregond vlai ér prison. Mèn é ma enta hou ræson, hum lacat é riscl a gouéh én ul lèn a dan hag a chouffr, nepas tregond vlai, mæs épad un nombr hemb som a vlaïeu ; nepas aveid ur ranteleah, mæs aveid ur bligeadur brutal, eid un dibauche, eid ur progæs a chican, eid un desir benac d’hum vangein, etc ? Chonget er péh e garehet, hui e zou én ur stad forh trist, ma ne changet a vuhé.

II. Comprenet ur huéh eit mad penaus é andurér én ihuern tourmanteu péré n’achihueint jamæs, hag en ou andurér hemb consolation. En amzér passet hag en amzér de zonnèt e hra d’er maleurus dannet ur boén ne hellér quet comprenein. N’en dès é peb momand nameit santimanteu a rage a gaus d’en éternité maleurus é péhani é ma couéhet. Ne hel quet hum virèt a chongeal de bep termén én é vuhé passet, hag én hirdæt ag é vlaïeu péré bermen n’achihueint jamæs. Ean e gomparage hemb arsàu, én é hlahar brassan, er péh mé ma bet guet er péh mé ma, er péh en dès groeit guet er péh e andur, é bligeadurieu passet guet é dourmanteu, é vuhé quer bèr guet é éternité. Goudé en dout anduret ur million a vlaïeu, é vuhé ne seblantou dehou nameit ur momand, hag a boén en en devou ean chonge é ma bet ér bed. N’en devou chonge a guement-cé nameit aveid ouilein ar er péhen dès collet, ar er péh en dès groeit hag ar er péh en dès méritet. Dannet-on, ha dannet eit jamæs ; collet e mès men Doué, ha collet e mès-ean eit perpet. Anquin calet, anquin éternel, mæs anquin didalvé !

III. En inean dannet e andur ér guis-cê hemb soulagemant, hemb discùéh. Bout e zou open trihuéh cand vlai ma lausq er faus pinhuiq tauleu cri eahus, hemb n’en dès guellet dré é huannadeu hag é zareu douçat ur momand é boénieu, nac en dout un dapen deur. O stad blaouahus, hemb guellet, a houdé quement a vlaïeu, en dout secour erbet dré guement a dauleu cri hag a zareu ! Petra e chonge-ean bermen ag er madeu en dès bet ar en doar, ag er pligeadurieu a béré en en dès joeisset, ag el laironci, ag en torfæteu en dès bet groeit ? Petra e chongehet-hui-memb a nehai un dé ? A p’en devehé er rehér ræson ha santimant, ind e vehé tinérreit é chongeal ér gùirionéeu-zé. Laramb enta, penaus pihue-benac ne boéni quet eid hum salvein épad er vuhé-men, e zou forh diavis ha fol.

O hui péré e lein hag e gleu er gùirionéeu-cé, hou péet chonge ne hoès chet calz a amzér de vihuein ar en doar. Ne hoès chet a amzér de gol. Mar en dispriset, donnèt e hrei ur momand é péhani ne hellehet mui chongeal én-hai. Hui e hel bermen hum gonvertissein de Zoué, hag hum hoarantein doh en tan éternel ; mæs mar beoh un dé condannet, en ihuern e vou en ty ag hou ç’éternité. Ne hum gollér nameit ur huéh, hag eit perpet-é. En hani hum gol, hum gol eit jamæs. Men Doué ! hà ni e chonge é quement-cé ?

résolutioneu.

1° A p’en dé quer blaouahus en tauleu a justice en Eutru Doué ar er ré dannet, ha n’ou devou jamæs a achimant, red-é d’ein ou fèllat coustèt e goustou. — 2° A gaus de guement-cé me renonce a vremen d’el léhieu, d’el lecturieu, d’er hompagnoneaheu dangerus-cé. — 3° M’hum acqùittou ehué, guet en ol lealdæt a béhani é on capabl, ag en devérieu diæssan a me stad. — 4° Me zischennou liès a spered én ihuern, acelfin ne zischennein quet inou arlerh me marhue. — Men Doué, hou péet truhé doh-ein, ha ne bermettet quet ma hum gollein aveid un éternité.