| ◄ 2. Er boén en dès hur Salvér anduret én é Gorv. | Ræsonieu aral lan a gonsolation, tennet a Bassion hur Salvér Jesus-Chrouist. | Dougeance er bed, péhani e barra doh er péhour a hum gonvertissein. |
Hum gonvertisset dré garanté doh Jesus-Chrouist, ean e vérit quement-cé ; ean er goulen.
I. Ean er mérit dré er péh m’en dé. — 1° Ean e zou hou roué hag hou mæstr, hou juge hag hou tad, hou Salvér hag hou Toué ; rac-cé hui e zeli dehou fideldæt hag aboeissance ; hui e zeli en devout aveit-hou respét hag hanàuedigueah vad, confiance ha caranté.
II. Ean er mérit dré en drougueu en dès anduret aveid oh. — Hà hui e hel chongeal én é boénieu hemb santein hou calon é tinérrat ? Ul lon e hanàu é væstr hag en dihuen betac hum lezel de vout lahet aveit-hou. Neoah el lon-cé n’en dès guet é væstr meit bihuance. Ha ni, eit péré en en dès Jesus-Chrouist reit é vuhé, ne ziscoamb dehou meit ur galon digas hag ancoéhus. Discoein e hramb hanàuedigueah vad d’hun amièd eid un distér dra hur bé bet guet-hai ; ha Jesus, er gùellan ag en ol amièd, ne gavou én-omb nameit ur galon calet. Mèn é ma enta en ami hag en dès hum staguet doh ur groéz eid omb avel d’hou-ean ? A p’en devehé un anemis laqueit é vuhé én dangér eit tennein hun hani-ni ag un droug benac, ni hur behé d’en trugairécat ; hà bout e vehemb-ni attàu hemb tam hanàuedigueah vad é quevér Jesus-Chrouist ? Ha n’en devehé-ean scùillet meit un dapen dar eid hur salvein, ni e zeliehé hoah tremein hur buhé doh er mèlein ha doh en trugairécat. Mæs na brasset é teli bout hur grad vad eit-hou, a p’en dé gùir en en dès scùillet a boulad ol é hoaid aveid omb.
III. Ean e vérit ol hur haranté, dré m’en dès anduret er marhue eid omb. — Ne zeliehemb quet temal é varhue d’er Juiffèd quement èl d’emb-ni, rac er vourreàuïon miliguet-cé n’en dint bet meit benhuêc d’hur péhedeu. Èl-cé me zeli-mé, eid me lod, hum sellèt quer cablus ag é varhue, èl pe vehé-mé me hunan en devehé reit dehou en dehuéhan taul, hag en devout eit-hou er memb grad èl pe vehé marhuet eid on me hunan. Gùir-é, ol en dud en dès secouret el lacat d’er marhue dré ou féhedeu ; mæs gùir erhoalh é ehué a pe n’em bezé quet mé bet groeit quement a béhedeu, n’en devezé quet ean anduret quement a zrougueu ; rac en anquin en dès taulet ar nehou me fallantéieu, e hellé é hunan el lacat de verhuel.
Un Doué péhani e souffr hag e Varhue : ché, ô me inean ! labour ha béhèd. Un Doué staguet doh er groéz ha goleit a hoaid : ché er péh en dès groeit men deourn. O me Salvér ! penaus é hellan-mé hoah cârein er péhèd, é huélèt ol en droug en dès taulet ar-n-oh ! O mab-dén ! compren erhat na kirreit é hès coustet de Zoué ! Crouéet en dès bet er bed dré ur gonz hemb quin ; mæs eid hun tennein ag er péhèd, é ma bet ret dehou huisein er goaid hag andur er marhue.
IV. Anfin Jesus-Chrouist e vérit hun hanàuedigueah vad dré er garanté en dès bet aveid omb. N’en dès chet brassoh caranté eit n’en dé rein é vuhé eid é amièd ; mæs ean en dès douguet er garanté pélloh, a p’en dès reit é vuhé eid é anemisèd. Ya, ni e oé ol anemisèd de Zoué ha bugalé a golér. Oh péh misericord ! merhuel èl-cé eit tud queah ! O Jesus ! kirreit en dès coustet d’oh me hârein, ha na péh quer bihan é coust d’ein-mé displige t’oh !
Caranté hur Salvér eid en dud e zou bet quer bras ha quer berhuidant, que n’en dès dén eit péhani n’en dès reit d’é Dad ar er groéz er bris ag é varhue. Prest e vehé bet, e lar S. Yahan-Cbrysostôm, de verhuel eid un inean hemb quin, hag é vehé bet hi é hunan ar en doar. Chetu perac sant Paul, èl pe vehé bet Jesus-Chrouist marhuet eit-hou é hunan, ne lar quet hemb quin é ma marhue eid en ol, mæs ean en dès me hâret, em’ean, ha marhuet eid on. Ah ! emé sant Bernard, ma ne hellamb quet gobér eid hur Salvér quement èl m’en dès groeit aveid omb, ahoel ne zispligeamb quet dehou. Ean en dès hur hâret er hetan : rantamb dehou d’er bihannan caranté eit caranté.
2° Ean er goulen, ha chetui hemb quin er péh e houlen guet-n-oh ; ne hellé quet gobér muyoh eid er péh en dès groeit aveid oh, ha ne hel quet goulen bihannoh eid er péh e houlen guet-n-oh ; ne zesir nameit hou caranté : « me mab, reit t’ein hou calon, arsàuet a zisplige d’ein. » Hà hui er refusehé d’em haranté, d’em dareu ha d’em goaid ?
Queméret én hou torn hou crucefi, sellet doh hou Salvér, ean e varhue é zivréh astennet, é gosté digueor, é galon toullet eid hou quemér én-hi ; ean e daul ar-n-oh, a lein er groéz, é zeulegad hantér-varhue ; me mab, me varhue eid ous ; a pe vehé ret t’ein hoah souffrein mil gùéh er marhue, m’er souffrehé a volanté vad. Te huél, me horv, hemb péhèd, dispennet a dauleu ha goleit a hoaid ; t’em gùél é verhuel ér méh hag é creis er gloès ; jamæs n’en dès bet glahar haval doh me hani ; mæs mem gloès brassan e zou er péhèd, péhani e bad attàu. Souffrein eit tud hemb calon, merhuel eid ha salvein, tê pèhani e venn hum gol : carguet-on a anquin ! ha te ven hoah er hresquein é col ha ç’inean, eit péhani é varhuan, ha péhani e gâran mui eit mem buhé !
Hur halon, nag é vehé-hi quer calet èl er rehér, péré e feutas én ær ag é varhue, hàg hi e hel pad é cleuèt rebreicheu quen tinér ? Hà ni e gassou en dishanàuedigueah beta renehuéein souffranceu un Doué péhani e varhue eid omb ? Ah ! rezei er gùél ag é zareu hag a é hoaid d’arrest er mor a hur péhedeu, ha de lacat énamb ur garanté quer berhuidant, ma hellehemb larèt guet sant Paul, penaus ne vennamb mui bihuein nameit eid en hani e zou marhuet eid omb. Ya, a greis calon, ô Jesus ! en hum gonvertissan d’oh. Chetu-mé, pardonnet-mé ; hui e zou deit de glasq er béherion, en avad fariet ; me zou, allas ! brassoh péhour ha pélloh eid hanni doh en hent mad ; n’en dé meit eit me halon miserabl é laran d’hou misericord : sellet guet truhé doh-ein, hou pet chonge penaus é ma eid on en e hoès souffret er marhue ha scùillet hou coaid : groeit, o me Salvèr ha men Doué ! ma vou avantajus aveid on quement a boénieu hac a labourieu quer bras.
1° Me chongeou d’er bihannan ur huéh ér suhun, é souffranceu Jesus-Chrouist hag én é bassion ; 2° Me chongeou penaus é ma mé e zou bet caus d’é souffranceu eahus ; 3° me sellou Mab Doué èl laqueit em léh ér zardrin a Olivèd, dirac Caïphe ha Pilat, ha tachet doh er groéz, eit me zennein-mé ag en ihuern ha m’en disquein d’hobér pénigen. O me Salvér ! stouyet doh treid hou croéz, me hanàu rah men dishanàuedigueah ha me fallanté. Ah ! pardonnet-mé, quæ e mès em bout hou ç’offancet ; me offr d’oh me halon guet en ol santimanteu a béré é ma capabl, revou nehi crucefiet guet-n-oh.