| ◄ Ag en espérance hag ag er gonfiance é Doué. | Misericord en Eutru Doué é quevér er péhour. | En anjuli e hrér de Zoué a p’hum zefiér ag é visericord. ► |
En Eutru Doué en dès quement a gaz doh er péhèd, que ne gomprenér quet penaus é hel andur er péhour é buhé. Ne hellehé quet en andur ur momand, a pe ne vehé quet ol-buissant.
I. Neoah ne vern péh quer fal-é er péhour, Doué er hâr, hag er hâr a zevri ; ean er sel perpet èl é labour hag é groaidur. N’en dès tad erbet ar en doar hag en dès eid é groaidur ur garanté haval doh en hani en dès en Eutru Doué eid er péhour, e lar Tertullian.
Ur vam n’en devou jamæs quement a hirreah de dennein hé mab ag ur bassefos benac, èl en dès Doué de dennein er péhour ag é stad maleurus. Gùéh ean e lar dehou én dondæt ag é galon : perac é hrès-té poén d’ein ? De Jesus ha Salvér-é é hrès anquin, dehou é hrès brézel. Gùéh ean e lar dehou : ah ! me mab, petra e mès-mé groeit t’id eit bout goaldrettet guet-n-id èl m’en d’on ? Petra e mès-mé guellet gobér eid ous ha ne mès groeit ? Perac é ous-té quer fal é quevér un Doué en dès quement a garanté eid ous ?
II. Mar dalh er péhour doh é fallanté, Jesus-Chrouist e scùil dareu ar é zalledigueah. Hur Salvér, é huélèt er guér a Jérusaiem, e lar en Aviél, e ouilas a gaus dehi. Eit dégass én dro er péhour-cé ha gobér dehou digueor é zeulegad ar é stad trist, Doué hum chervige ag er poénieu, acefin gouni dré rustoni ur galon n’en dès chet é vadeleah blotteit. Mar dalh er péhour doh é béhèd ha mar ven nehou hum gol, Doué ne goussant, haval-é, de guement-cé nameit guet poén vras ; ean hum zalh èl azéet doh en nor ag é galon ; ean er gorto, ean e scoa doh-t-hi dré bep diue-huéh hag e lar dehou : me mab, ra d’ein ha galon. Hà te ven enta hi refus t’ein, ha derhel perpet d’em offancein ?
En dud hemb fé, é huélèt ur batiantæt quer bras a berh un Doué, e larou penaus ne huél quet péhedeu en dud, pé n’hum laq quet é poén a ou funissein. Ne vern quet, gùel-é guet-hou, e lar Tertullian, rein dehai en tu de vout én arvar hàg ean e zou Doué quêntoh eit ma nahehent é vadeleah.
III. Mar distro anfin er péhour devat Doué, hag en en devehé-ean anjuliet mil gùéh, mar en dès quæ, mar en dès volanté de changein, guet madeleah en en diguemérou. Nac ur joé, nac un triomfl én nean ! En Ælèd, e lar Jesus-Chrouist, en dès mui a joé é huélèt ur péhour hemb quin convertisset, eid é huélèt nandêc ha puar-uiguênd a ré just é hobér mad. O madeleah ! ô misericord men Doué ! maleur d’en hanni hum zefi a han-oh !
1° Me féhedeu e zou bras, n’en dès casi nombr na fin dehai ; mæs misericord en Eutru Doué ha mériteu Jesus-Chrouist e zou hoah brassoh, ne gollein quet enta confiance.— 2° Mæs me hrei ol er péh e hellein guet græce Doué, eit lacat joé én nean dré me honversion. — Men Doué, hou péet truhé doh ur péhour bras péhani e ven anfin hum gonvertissein hag hou cârein.