Er mestr mut
NE VÉ CHERVIJET MAT
Bout zou guersou amzér, un dén a gosté er Hernèu, ankinet abalamor d’ur proséz hir ha louius, e gleuas laret un dé penaus én aférieu sort-sé é oé mat goulen sekour get sant Iouan. Rak ma oé er sant bras-men avokad én é vuhé, ean en doé hoah, goudé é varù, er gelloud de lakat er huirioné de splannein. Meit, eit bout suroh de hounid, nen doé nameit gobér ur perhinded betag er chapél gloestret de sant Iouan, é parréz Bubri, ér vro pourlet, ha heli er vinoten en doé groeit guéharal er sant-sé.
En ur gleuet kement-sé, deustou ma oé un tammig hir er valéaden, er Hernèuad e lak én é chonj gobér er perhinded-sé. Gusket en doé aveit er voiaj, ur boteu koed fretenet ha tachet mat ; keméret ur pen-bah én é zorn, ha goudé en um lakeit én hent get lod kaer a gonfians hag a volanté vat. Meit ne gandalhas ket pèl én hent mat ; ré ziés é kavé monet èlsé berpet én éandér, ha dré er bed, a voten de flagen. Nen doé ket chonj anehon penaus hent er baradouiz e zou goleit a zrein hag a spern ! Bouraploh é kavé, un tam mat, heli en henteu pras ; rak nen doé ket kavet en tu de dorrein é séhed é fetan sant Iouan, é parréz Silieg, èl men doé groeit ol er perhinderion én é rauk.
Guéharal er sant-men e oé oeit de ivet deur ér blommen-sé, hag a houdé, eit derhel chonj ag en inour groeit d’ou farréz, en dud en doé reit hanù er sant d’er fetan. P’en dehé en dén-men kavet en tu de ivet ag en deur beniget-sé, marsé é vehé bet mouget er hrouéz en doé kroget én é ziarbarh get en ivaj miliget ; rak, ret é laret eùé penaus er Hernèuad-men, èl lod kaer ag é ganbroiz e oé ur boh get er guin ardant. Er guél ag en davarn hembkin e gasé en deur én é veg ! Ha trahoalh a diér sort-sé, vezé kavet ar vord en henteu aboè nezé, degor frank en nor anehé doh er gortoz hag ur vestréz ampert énné aveit en degemér.
Memes tra, get e hras monet a dammigeu, é oé arriùet, ur huéh benak, ur sort, é sant Iouan. Ha mal bras e oé dehon arriù, rak béh e oé bet geton monet én iliz a pe goéhas ar er plas én ur zihostal. Er vabelig e oé é chubat er chapél, fal-goutant é huélet un dén doh um lezel en ur stad ken diharak, e laras drézon é unan : Tuchantik, me handerù, mar ne hues chet saùet ahanesé me hrei ur braù a dap d’oh. » Ha kent monet ér méz ag er chapél, ean é dap tok er mèùour ha get ur skél er lak ar dorn sant Iouan. Er Hernèuad é tihun hantér bojardet berpet d’en ivaj, e oé boèmet mat doh um gavet astennet én un iliz ; meit souéhetoh e oé hoah é huélet é dok ken ihuél pignet.
Èl nen doé guélet na kleuet dén erbet én iliz, ean gredas é oé er sant en doé hoariet dehon en dro kam-sé. Eùé, ankoéheit dehon patérieu ha proséz, ean e ias kuit, hemb é dok, fachet ru doh er sant, én ur gontein de rah en dud e gavé ar e hent, er péh e oé degoéhet geton. Distroein e hras d’er gér, meit devéhatoh é kollas é broséz, rak èl just, sant Iouan ne hellé ket rein dehon er péh nen doé ket goulennet.
Mari er Bourleten.