Er hombat spirituel/Chapistre 73

Eus Wikimammenn


CHAPISTRE VII.
En inean e zeli renonciein d’é volanté prope é quement tra zou eit hum bresantein dirac Doué.


DEIT d’em havouet mé, hui ol peré zou é poén, ha pleguet édan er bouis a hou miserieu, ha me hou soulageou ; ha hui ol peré en dès séhet, deit ol d’er fetan deur, ha me dorrou-mé ol hou séhet. Er houvi é e ra demp Jesus-Chrouist é deu leh ag er Scritur santel : heliamp er galhue divin-zé, mæs hemp um véhein na lacat heèrre, guet peah ha guet douster, doh hum abandonnein guet respet ha confiance de ol buissance carantéus un Doué pehani hun galhue.

Gortamp guet un isprit a beah donnedigueah en isprit e ra er peah ; ne chongeamb meit én treu dré beré é teli bout desiret, câret ha glorifiet, ha beamp aboeissant ha fidel d’er peh e garou gober a hanomp.

Ne balaforçamp jamæs hun halon, guet eun, a pen dehai a hum galettat, n’ellehai quet possedein er repos santel e zou ordrenet demp hur bout.

Mæs accustumamp hi guet douster de chongeal hemp quin é madeleah, é caranté hac é mad-obereu Doué é quever é vugalé, ha d’en hum vaguein guet er mann delicius-zé e gouéhou èl glàn én hun ineanneu hac e rèi demb tanhouat plijadurieu bras, mar dalhamp de chongeal é quement-cé.

N’assæamp é mod erbet scuil dareu, na ma tèi demb santimanteu a zevotion n’hun ès quet : lausquamp hun halon d’hum reposein é Doué a ziabarh, èl en hé léh naturel, hac esperamp berpet en em hroêi volanté Doué én-omp.

Ean e rèi dareu demb en é amzér, mæs, en dareu-zé e vou douce, humbl, carantéus ha tranquil ; doh er mercheu-zé hui e hanavou er vammèn a behani e ridant, ha hui hou recèuou èl er glouéh ag en ean guet humilité, respet, hac en ur hober acteu a drugaré.

Nen em glorifiamp nac a hout, nac a hur bout, nac a glasque tra erbet ; er hommancemant hac er fin, en alhué hac en tout ag ou œvreu spirituel é chom hemb diazéein nitra arnomb hun hunan, ar er peh e ouiamp, ac er peh e glasquamp, nac ar er peh hun ès ; mæs en hum zerhél ér stat ag ur renonci parfait, chom èl Mari doh tréit Jesus-Chrouist hemp hum droublein èl Marthe.

A pe glasquehet Doué dré er splander ag en antandemant eit hum reposein én hou, ret é ma vou hemp comparagereah, termén na bonn erbet ; rac nen dé quet nehou eveit bout comparaget, éma partout hemp disparti erbet, ha quement tra zou ol en hum gav én hou. Antandet ur vrastæt pehani nen dès mesul erbet, un tout pehani ne fehai bout comprenet, ur buissance pehani en dès groeit tout, pehani e hoarn quement tra zou ol, ha laret d’hou inean éma é Zoué é.

Beah én admiration ha contamplet ean hemp cess ; éma partout, éma én hou inean, abarh é fal dehou cavouet é blijadur, èl m’en dès laret ; ha penaus benac nen dès dober erbet hanoh, é volanté é hou rantein dign a nehou.

Mæs én ur glasque er guirionéeu divin-zé guet er secour ag en antandemant, groeit ma reint de repos ha de lusquen hou volanté bout douce ha tranquil.

Ne zeliet na disprisein, na bonnein hou tevotioneu èl pe veheoh obliget d’ober quement man a dreu, d’ober meditation quement man a amzer, pé de leinein quement man a chapistreu ; mæs re-vou berpet libre hou calon eit hum arrestein é léh ma cavou de repos, ha bout prest de joueissein a Zoué a pe gârou hum joentein dohoh, hemp quemer poén de houd a hui e huès pé ne huès quet groêit pé laret er peh hou poai imtantion d’ober pé de laret. Lausquet ino er reste hemp scrupul ; ne cheleuet chonge erbet quin ar en article-zé, rac èl n’hou poai quin intantion meit de gavouet Doué, ur uéh ma huès ean cavet, ne faut nitra quin a henderal.

Doué e vènn hur hasse dré en hènt e blige dehou, hac a pe gueméramp en obligation de hober pé de laret en dra-man pé en dra-hont, a pe laquamb én hun chonge er soign d’en hum acquittein a nehai hac a pe séellamp en treu væn-zé èl un dever eveit omp, clasquein e ramp Doué en ur déhein én é raug, pligein dehou e fal demb hemp gober un dra bénac a hanomp.

Mar fal deoh querhet hemp danger én hènt-cé hac arriue guet surté él léh ma condui, ne glasquet ha ne zesiret meit Doué ; ne vern mèn en er havehet hac en hum bresantou deoh, chommet azé, ne yet quet péelloh, meit hac ean e rèi congé deoh ; queméret guetou repos er Sænt, hac a p’en devou hum dennet é vajesté, hui e ellou, en ur gontinuein hou exerciceu, hum laquat én dro d’er hlasque, de vennein ha de zesirein er havouid arré, hac a pe hou pou ean cavet, quittat tout eit joueissein a nehou.

El leçon-man e zou forh profitable hac e vélite bout dalhet ha pratiquet : rac guélein e rer hilleih a dut a Ilis doh hum gol d’er sorte m’émant scuéh guet el labour ag er hargueu ou dès én Ilis, hemp profit na repos erbet a nehai ; rac haval vé guetai berpet n’ou dès groêit nitra, mar n’ou dès achiuet ol ou labour, hac éma én dra-zé é consiste er berfection, er péh e zou ur vuhé deuéherïon, édan sclavage ou volanté, peré n’arriuant jamæs ér gùir peah interior, pehani e zou léh en eutru Doué hac er santuér ma chom Jesus-Chrouist.