Er hombat spirituel/Chapistre 54

Eus Wikimammenn


CHAPISTRE LIV.
Penaus ema ret receu er Sacremant ag en Autér.


ELLEIN e rer tostat d’er sacremanteu divin-zé guet hilleih a intantioneu. Raccé eveit tennein profit a nehou, ret é miret hilleih a dreu é tær amzer differant : é raug er gommunion, a pe ver ar er poent de gommuniein, ha goudé er gommunion.

É raug er gommunion, deusto peh intantion hun ès, é teliamp berpet purifiein hun inean dré er sacremant a benigen, mar hum santamp cablus ag ur pehet marhuel benac ; é teliamp arlerh hum cârein a greis hum halon ha hemp difforh erbet de Jesus-Chrouist ha consacrein dehou tout hun inean guet ol hé fuissanceu, pen hun ra ean demp én antier ér sacremant, é oaid, é gorf, é zivinité, guet en trésor infini a é veliteu. Hac èl nen dé quet calz a dra er peh e offramp dehou, pé mei quasi nitra é scoé er peh e ra demp, ret é ma tesirehemp hur bout ol er peh en dès gùellet jamæs offrein dehou er ré ag en ean hac ag en doar, eit ma rehemp quenteh a nehai ur prof agréable d’é vajesté divin.

Mar fal demp communiein én intantion de zouguein ur victoér benac ar hun anemiset, commance e rehemp a vlêin noz en dé quent, pé promptan ma ellehemp, considerein peh quer bras é en desir en dès hur Salver d’antréein én hum halon dré er sacremant-cé eit hum joentein dohomp hun secour de feahein hun goal-inclinationeu : en desir-zé e zou quer bras, que nen dé quet isprit mab-dein capabl d’er homprenein.

Eveit hur bout ur squæd benac a guement-cé, aesæomp comprenein erhat deu dra, unan é er blijadur e vé de guemer Mab Doué [1] é chom guenemb, pen dé é lehuiné quement-cé. En aral é er hâs hemp som en dès doh er péhet marhuel, rac ma vir doh en union stert e vènn de vout guenemb ; ha rac m’éma a dâl-cair contrel d’é berfectioneu divin. Car èl mèi Doué ur mat souveræn, ur splander pur, ur vravité distrop, ac ean e ellehai nepas câssat er péhet pehani nen dé meit malice, tihoældet, donger ha breinnaté ? Ean en dès doh-t’hou ur hâs quer bras ma oai eveit en distrugein en en dès groeit er peh en dès groeit én destamant ancien hac én hani nehué, hac en en dès anduret durant é Bassion. Er sænt memb er ré abillan e assur é consantehai en Tad éternel ma tehai er Mab-sé e gâr quement d’andur hoah mil marhue, pe vehai requis, eit en acquis a hun fauteu disteran.

Goudé hun bout consideret hac hanàuet a guèment ma omp capable péh quer bras desir en dès hur Salver d’antréein en hur haloneu, eveit distrugein eit jamæs hun anemiset hac é ré, desir hun hou ehué d’er receu ha ni e ziscoei dehou eit en dra-zé ur gred hac un hirreah bras. En esperance a é zonedigueah e gresquou hur hourage, brésel e rehemp en dro d’er goal-inclination mignon hont e fal demp feahein, ha gober e rehemp liessan ma ellehemp acteu ag er vertu contrel dehou. Chetu er peh e vou hun occupation principal de noz ha de vintin, quent tostat d’en daul Vasque.

A pe vehemp prest de receu corf hur Salver, ni e laquei ur momant dirac hun deulegat ol hur fauteu commettet a oudé en deuéhan communion betac honnan, eit hur bout quai a nehai ; ni e chongeou en hun es int commettet quel libr èl pe ne vehai quet marhuet Doué ar ur groez eit hun salvedigueah, méh ha dougeance bras hur bou e uélet, é leh en aboeissance e zeliemb d’hur mæstre souveræn, éma préferet hun ès ur blijadur vihan, ur houtantemant distér a hun volanté prope : ni hanàuou hun dalledigueah ha ni hur bou câs doh hun ingratitude. Mæs én ur gonsiderein goudé penaus deusto peh quen ingrat hac infidel homp, en Doué-zé lein a garanté e vènn en hum rein demp, hac hur houvie d’er receu, monnet e rehemp devat hou guet confiance, digueor e rehemp dehou hun halon eit ma antréou en hi ha ma vou mæstre a nehi ; ha goudé en dra-zé ni hé chairrou guet eun ma tehai én hi ur garanté impur benac.

Quenteh goudé er gommunion, ni hum dennou én hun interior ; ni e adorou guet humilité hur Salver, ha ni e larou dehou : Hui e uél, ô Doué me inean, en inclination criue em ès eveit er péhet, hui e uél er mæstroni en dès arneign en inclination-zé, ha penaus n’em ès quet a hanon me unan en nerh de resistein doh-t’hou : doh hui enta é principalamant combatal einep dehi ; ha mar bé ret teign em bout lod ér hombat, a hanoh-hui hemp quin é telian gortos er victoér. Arlerh ni hum adressou doh en Tad éternel ; ni e offrou dehou er Mab carantéus-zé en dès reit demb, hac hur bou nezé presant én hun haloneu ; ha ni en offrou dehou eit en trugairecat ag é vadeu, hac eveit ma rei demb douguein, dré é secour ur victoér bras benac arnomb. Ni e guemerou anfin er resolution de gombatal guet courage einep d’en anemis e ra demp muihan poén hac én espér vehemp d’er feahein, rac én ur hober a hun tu er peh e ellehemp, Doué ne vanquou quet a hun secour abret pé deuéhat.


  1. Prov. 8. 31.