| ◄ Ne ounier er vertuïeu meit a nebedigueu, ha pas a pas, en eil goudé éguile. | Ag er moyanteu er ré profitaplan eit em devout er vertuïeu, hac é péh fæçon éma ret pratiquein ur vertu durant un herrat amzer. | En exercice ag er vertu e oulèn un application continuel. ► |
Er hombat spirituel/Chapistre 35
CHAPISTRE XXXV.
Ag er moyanteu er ré profitaplan eit em devout er vertuïeu, hac é péh fæçon éma ret pratiquein ur vertu durant un herrat amzer.
OENTEIN e ran doh er peh em ès laret penaus eveit donnet de vout vertuus a zevri, ret é en devout paud a galon, ur volanté ferm ha courajus ; rac um gavouet e ra goudé hilleih a requinage hac a boénieu de supportein. Ret é opèn santein un inclination particuliér eveit er vertu, hac en inclination-zé e za én ur gonsiderein liès pèh quen agréable é er vertuïeu de Zoué, peh quen excellant int én hai hou hunan, ha peh quer profitable ha necessær int de vab-dein, hac éma dré er vertuïeu é commance hac é achiue er berfection a grécheneah. Un dra forh profitabl é hum broposein peb mitin d’ou fratiquein revé ma vou cavet en occasion durant en dé ;
ha ret vou um examinein liès eveit gouïet a ni e zou bet fidel d’hun resolutioneu mat, hac eveit quemer hoah réral puissantoh ha dalhaploh eveit er ré guetan.
Ret é gober er peh e laran, surtout é quevér er vertu e asséamp hur bout nezé, hac a behani é credamp en hun ès muihan dober. D’er memb vertu-zé éma ret rapportein en ol reflexioneu e ramp ar exampleu er sænt, en ol meditationeu ar vuhé hac ar bassion hur Salver peré e zou forh profitabl é pep sorte exercice spirituel. Hum accustumamp d’ober acteu a vertu pé én interior, pé dianvæs, én ur fæçon ma cavehemp én hai quement a æsemant hac a blijadur, èl m’hun boai quênt é héliein hun inclination naturel ; ha n’ancoéhamp quet er peh e zou bet laret é léh aral, éma en acteu er ré contrellan d’en inclinationeu naturel e zou er ré huellan eit degasse én hun inean en accustumance ag er vertu.
Santanceu tennet ag er Scriturieu santel ha prononcet èl ma faute, pé a vêg, pé a galon, e chervige hoah hilleih eveit en exercice-zé. Rac-cé é teliamp perpet hur bout ag er santanceu-zé ré e dennou d’er vertu e zesiramp gounid, ha red é gober un usage jaugeabl a nehai durant en deùéh, surtout a pe gommance hun goal-inclinationeu mignon berhuein én omp. Er ré enta, e ra ou fossibl eit donnet de vout douce ha patiant e èll hum chervigein, pé ag er hompseu-man, pé a réral haval doh-t’hai, [1] Anduret guet patiantæt colér en eutru Doué pehani e za eveit punissein hou torfæteu. [2] Patiantæt er beurision ne ziovérou quet eit jamæs er vàd a behani éma ingortos. [3] Gùel é un dein patiant eveit un dein vaillant, hac en hani e èll hum feahein ean-memb e zou gùel eveit en hani e guemer hærieu [4] Hui e bossedou hou ineanneu dré er batiantæt. [5] Pédamp én ur fæçon ma honsidéhemp dré er batiantæt er recoupanse e bromet Doué demp.
Ellein e rer joentein en aspirationeu-man pé réral haval doh-t’hai : O men Doué ! pegource e vein-mé armet a batiantæt èl ag un diréen capable de barrat doh gléan m’anemis ? Pegource en hou cârein-mé bet-ac receu guet joé en ol afflictioneu e bligeou guenoh degasse deign ? O buhé me inean ! ne vihuein-me jamæs eveit hou cloër, parfaitemant coutant é creis er souffranceu ? O eurusset vehen-mé, pé losquehen é creis er flamme ag en trebilleu guet en desir d’um laquad de nitra en hou chervige !
Peb ær é rehemp usage ag en oræsoneu-zé, revé er profit hun bou groeit er vertu, ha revé ma en inspirou demp en devotion. Hanhuet int jaculatoér, pe dardec, rac m’émant èl flécheu anflammet e zardamp a nerh tréma én ean, peré en dès ur vertu de sehùel hun halon bet ino ha peré e drez cani en eutru Doué, a p’en um gav guetai deu dra peré e chervige dehai de zivasquel : unan e zou en hanauedigueah certæn ag er blijadur e guemer en eutru Doué doh hun gùelet é pratiquein er vertuïeu ; en aral e zou un desir berhuidant de gresquein én ol vertuïeu eveit pligein de Zoué hemp quin.