Er hombat spirituel/Chapistre 21

Eus Wikimammenn
◄   É peh fæçon éma ret combatal er pehet a baresse. Ag en usage vat a squiendeu er horv, ha penaus é eller hum chervigein a nehai eit contamplein en treu divin. Penaus en treu sansibl hun secour de chongeal ar mysterieu buhé ha passion hur Salver.   ►


CHAPISTRE XXI.
Ag en usage vat a squiendeu er horv, ha penaus é eller hum chervigeina nehai eit contamplein en treu divin.


IMPOSSIBLE é reglein erhat squiendeu er horv a vihannoh ur soign dirangemanteu en natur corromplet, e gâr er blijadur en ur fæçon estrange, hac él ne èll quet nehou ag é du ean hum goutantein, hum chervigein e ra ag er squiendeu eit tennein devat hou en treu en hum bresante dehai, ha lacad e ra de bassein bet en isprit el limageu a nehai. A éno é éta plijadur er hicq, plijadur pehani dré en darempret en dès étré d’hai en isprit hac er hicq, hum stréuv de guetan é quement squiend e zou capable d’hé receu, e grog goudé, èl un droug e cherrer doh tud aral, é puissanceu en isprit, hac e gorromple anfin mab-dein corv hac inean.

Chetu aman er remædeu a beré e eller um chervigein einep d’un droug quer bras. Ne ret quet rai a liberté d’hou squiendeu, n’en hum cherviget jamæs a nehai meit eveit ur fin vat, eveit un dra benac pourfitable pé necessær, ha non-pas eveit plijadur er horf. Mar achappant hemp perder, mar passant pé mar dant pelloh eveit ma lar er ræson, hou péet soign d’hou degass én dro prestan ma ellehet : reglet-hai hac é léh ou lezel d’en hum staguein doh treu væn, eveit cavouit én hai ar blijadur faus benac, accustumet hai de dennein ag en treu-zé memb secourieu bras eit salvedegueah ha perfection hou inean, chonget én hou interior, ha sàuet hou inean dermaha Doué, eit contamplein é vrastæt dré en hanàuedigueah ag en treu crouéet. Hui e ellou pratiquein quement-cé ér fæçon man.

A p’en um bresante dirac unan a hou squiendeu un dra agréable, ne sellet quet doh er matier, pé en danné a nehou, mæs consideret ean guet deulegat en isprit, ha mar er santet é pligein deoh, chonget nen dé quet a nehou é hunan éma bourrus, mæs a Zoué ; éma Doué é, guet un dorn diamèn d’hun squiendeu, en dès ean crouéet hac e ra dehou tout er vravité hac er mad e admiret én hou. Goudé en dra-zé hum rejouisset é uélet penaus éma er mæstre-zé drest en ol ha quement tra zou, en dès groeit é unan hemp er secour a hanni aral en ol avantageu cair-zé peré e ra deoh quement a blijadur, penaus é spleitant ol é Doué én ur fæçon admirable, ha penaus en excellantan a nehai ne dosta quet d’é berfectioneu infinie.

A p’en hum arrestet eit contamplein un œvre cair benac en dès groeit er Hroéour, hou péet chonge éma nitra a nehou é unan, chonget ér micherour en dès ean groeit, laqueit én hou é hunan hou ol joé ha laret dehou : O men Doué ! o me ol desir ! o me ol bonheur ! Brasset é er joé em ès a pe chongean penaus er perfectioneu en dès en treu crouéet, e zou ul limage a hou perfectioneu hui, hac é oh er vamen a nehai.

A pe uélet gué, plantenneu, boquetteu pé treu aral èl d’hai, chonget penaus er vuhé ou dès ne za quet a nehai, mæs ag er speret ol-buissant hont pehani ne uéler quet, pehani é hunan e ra dehai bihuein ; laret dehou : O Doué a ol viscoah ! o ol joé me inean ! o buhé souveræn ! Hui é en dès crouéet ; én oh é en um gav, hui é e gonserv tout er peh e vihue hac e gresque ar en doar.

É uélet lonnet, sàuet ehué hou speret ha hou calon dermaha en hani e ra dehai santein ha boulgeal, laret dehou guet respet ha guet caranté : Doué ol-buissant pehani e laca tout ar voulge ér bed, hac e chomm hui perpet parfæt, um rejouissein e ran rac ma oh eternellemant ér memès stad, hemp guellout jamæs andur changemant erbet.

A pen doh souehet de vravité en treu crouéet, dispartiet quenteh er peh e uélet doh er peh ne uélet quet ; lausquet er horf ha dalhet doh en isprit ; consideret penaus tout er peh e zisco bout brav dirac hou teulegat, e za ag ur pèn quetan dihanad pehani e zou er vravité a ol viscoah. Laret én oh hui-memb : Chetu riolennigueu ag er vammèn dihesque hont, ag er mor hont bras hemp som, a beré é tivir ur madeu infini. O brasset ur blijadur en dès me inean ; a pe chongean ér vravité éternel hont pehani e zou er pèn caus a beb bravité crouéet !

A pe uélet un dein en dès sagesse, justice, madeleah pé vertuieu-aral, difforhet hoah er peh en dès receuet ag en ean, ha laret de Zoué : O Doué en ol vertuieu ! n’ellan quet diférein deoh er houtantemant ém ès, a pé gonsideran nen dès mad er bet ne za a hanoh, ha nen dé nitra er perfectioneu crouéet, étal hou perfectioneu hui. Mil bennoh e ran deoh, men Doué, mil guéh en hou trugairecan ag er mad-zé ha generalemant ag en ol madeu e hoès groeit d’em nessan ha deign. Hou péet truhé doh me ol feuranté, hou péet chonge en em ès dober bras ag er vertu man hac ag er vertu hont peré e vanq teign.

A pe ret un œvr mat benac, pé ul labour benac èl ma faut, chonget éma Doué er pén caus a guement-cé, hac éma a hanoh é fal dehou hum chervige eit gober er peh e ra ; saùet hou teulegat dermaha-z’ou én ur laret : O mæstre souveræn ag er bed ! hanàouet e ran guet ur joé bras penaus n’ellan nitra hemp-z’oh, hac é oh er mechérour quetan ha principal a guement tra zou ol.

A pe zaibret ag ur bouit benac e blige deoh, groeit er reflexion-man, nen dès meit er Hrouéour capabl de rein dehou er houst-hont e gavet abarh hac e zou, haval guenoh, quen agréable ; laqueit ér Hrouéour ol hou plijadur, ha laret dohoh hui-memb : O me inean ! hum rejoeiss é uélet, èl nen dès coutantemant er bet veritable hemp Doué, éma ehoé cavouit e rer é Doué ur bonheur parfæt.

A pe gléuet ur vlas [1] agréable benac, n’en hum arrestet quet doh er bligadur e gaveit én hi ; montet d’en ean én isprit, hac a pen doh sur éma Doué zou caus d’er vlas-zé, hum rejouisset a guement-cé guetou, pedet ean, èl m’ema er pèn-fond a bep douster, ma pligeou guetou distaguein hou inean a zoh plijadurieu er hicq, eit ne vou nitra én hi doh hé miret a hum seuel bet-ac-t’hou, èl er moguet ag ur frondage agréable.

Anfin a pe gléuet ur musique cair benac, chonget é Doué, ha laret dehou : O men Doué ! carguet é me halon a joé, a pe chongean én hou perfectioneu divin, peré joentet ansamble é ra ur melodi excellant non-pas hemp quin én oh, mæs én ælet, én Ean hac én ol crouéadenneu.


  1. Ur vlas, é brehonec Guéned, e zo er peh e hanner é broïeu aral, ur ouéh, ur frond, ha nepas ur houst ér beg.