Er hombat spirituel/Chapistre 19

Eus Wikimammenn


CHAPISTRE XIX.
É peh fæçon éma ret combatal einep d’er pehet a baillardegueah.


HUI e zeli combatal einep d’er pehet-cé en ur fæçon particuliér, ha laquad muioh a nerh einep dehou eveit einep d’er reral. Eit er gober erhat, ret é distinguein tair amzer : er guetan é raug bout tantet ; en eil, durant ma ver tantet ; en dairyet, goudé ma vé passet en tantation.

É raug ma tei en tantation, 1. Ret é laquad poén eveit dihoal doh en occasioneu er ré distéran memp, ha pellat a zoh compagnoneah tut dangerus. Mar ver obliget dré hoal-chanche d’en devout affær doh er sorte tut-zé, ret é hé zraitein prontan ma vou guellet, guet er vrassan modesti, guet conzeu a bouis, ha guet ur vin parfet ha non-pas én ur fæçon gai ha joyus.

Ne fiet quet én oh hou hunan, a segur ma hoès bihuet e creis er bed durant pél amzer, hemp gouïet quasi jamæs petra é un dirangemant én hou corv ; rac en diaul a baillardegueah e ra en un æriadic er peh nen dès quet groeit é hilleih a vlaïeu. Pél vé mar-a-uéh é preparein é laceu, mæs sel rustoh é en tauleu e zoug, ha sel dangerussoh er goulieu e ra, ma ouer er fæçon d’hum ziguisein ha de lahein en ur drompein.

De remerquein éma memb, hac en experiance en disco bamdé, ne vé jamæs brassoh en danger, eit a pe rer pé ma antretener ur certæn caranté é pehani ne vé quet, haval é, droug er bet, rac ma vé diazéet ar ræsonieu cair a guérentage, pé a hanàuedigueah, pé ag un dever benac aral, pé ar velite hac ar vertu en hani e gârer. Er garanté impur en hum vout a nebedigueu en ur garanté er sort-zé, dré visiteu e rer liès en eil d’éguilé, dré ziviseu rai hir, dré hantis diavis ha dangerus, betac que ne vé anfin gouniet er galon d’er poéson, hac er ræson e dihoella en ur fæçon ma conter eveit nitra dramselleu divodeste, compseu tiner, diviseu libr ha lein a vourdeu, a beré éta anfin tantationeu forh rust ha forh diæz de feahein.

Pelleit enta, drest peb tra, a zoh en occasion a béhet, rac é oh èl plous étal un tan bras, ha ne fiet quet en hou vertu, nac ér resolution e hoès quemeret de verhuel quentoh eveit offancein Doué ; rac, deusto d’er volanté vat e hoès, er garanté pehani e grog èl en tan én diviseu douce-zé hac e arriue malhurusemant rai liès, e losquou én ur fæçon ne vou nitra capable d’hé lahein. En desir bras de goutantein hou coal-inclination e virou dohoh a cheleuet aviseu mat hou amiet ; col e rehet dougeance Doué ; ne rehet forh nac a inour, nac a vuhé : en tan memb ag en ihuern ne vougou quet en tan impur e vou doh hou losquein. Clasquet enta hou sureté en ur déhein, petremant surprenet vehet, hac er boèn deliet d’ur fiance rai vras e vou hou marhue éternel.

2. Beah anemis d’en arouaregueah, chonget én hou tever, ha groeit hou possible eit accomplissein en obligationeu a hou stad.

3. Aboeisset guet joé hac hemp dihuenn doh er ré e zou drest teoh, groeit pront er peh e ordrenneint deoh, ha perpet a volanté huellan en treu er ré izellan hac er ré contrellan d’hou imur.

4. Dihoallet mat a hober fal jugemant a hou nessan, surtont é fæd a baillardegueah. Mar en dès bet er malheur de vanquein ha mar bé publique er faute, n’en dispriset quet eveit en dra-zé, ne fachet quet doh-t’hou, mæs hou péet truhé a é fragiiiié, hac assæet bout abilloh, hum humiliet dirac Doué en ur avouéein nen doh meit huan, fang hac un nitra pur, cresquet hou pedenneu, téhet guet mui a soign eveit jamæs rac peb darempret dangerus, a bout ne vehai quet calz de zifi doh-t’hou. Car mar doh rai bront d’ober jugemanteu fal a hou perder, Doué eveit hou punissein hac hou corrigein ar un dro, e bermettou ma couéhehet ér memès fauteu e gondaunet, ha dré en humiliation zé, en ur hanàuein hou orgueil hac hou tiavistæt, hui e glasquou remæd ha d’en eil ha d’éguilé.

Mæs a bout e elleheoh parat doh er fauteu méhus-zé, gouïet neoah, mar continuet gober fal jugemanteu ha fal suspedeu, én danger bras vehet attàue d’en um gol.

5. Mar santet hou calon lein a goutantemant hac a gonsolation spirituel, ne guemeret quet én oh hou hunan plijadurieu segret a guement-cé : ne chonget quet é oh arriue bet-ac er blein ag er berfection, na n’ellou quet en anemis gober poén er bet teoh, rac ma cav guenoh ne hoès mui aveit hou meit disprisance, câs hac horreur. Beah assuret penaus a vihannoh un euéh bras tro-ha-tro, en hou pou poén hou col doh hum viret a gouéh.

Damp berman d’er peh e sèl en amzer ag en tantation. Ret é sellet de guetan a beban éta, hac ean zou er pèn-caus a nehou diabarh pé dianvæs temp.

Dré er pèn-caus a zianvæs temp, m’antand er guriosité pé ag en deulegat, pé ag en discoharn ar dreu peré nen dint quet forh honest, en delicatèss hac er braguerisseu, er garanté rai naturel, en diviseu rai libr. Remæd en drouc-zé é zou er méh inourable hac ér modesti, peré e zalh clos en deulegat hac en discoharn doh treu capable de gouchiein chonge un dein ; mæs er guellan remæd é téhein, èl m’hun ès laret.

Er pèn-caus a ziabarh temp e zou rai a baillartis, pé ur foul a chongeu fal peré e za a hun goal inclinationeu, pé a soliteu er goal-speret.

Er horf accustumet doh er chervat ha doh en æsamant, e zeli bout mortifiet dré er yuneu, en disciplineu, er celiceu, ha dré bep sorte rustoni, hemp gober nitra neoah én tu hont d’en avis ha d’en aboeissance.

A fæd er chongeu lous, ne vern a beban é tant, guellein e rer hum zibarassein a nehai : 1. En ur hober perhueh mat peb-unan en obligationeu en dès én é stad ; 2. Dré en oræson hac er meditation.

En oræson en hum hroéi ér fæçon-ma : quenteh el ma tei chongeu er sort-cé én hou isprit ha ma commancehet santein ahuél a nehai, hum dennet én hou interior, hum adresset doh Jesus crucifiet, en ur laret dehou : O me Jesus dambonnær ! hastet bean de zonnet d’em secour, guet eun ma couéhehen étré déorn m’anemiset. Guéhavé en ur voquein d’er groez ar pehani éma staguet Jesus, boquet mil guéh goulieu sacret e dreit, ha laret guet confiance ha guet caranté : O goulieu adorable, ô goulieu infinimant santel ! laqueit er mercheu a hou coulieu don ém halon, er galon-ma quen lein a abomination, ha preservet-mé doh er péhet.

A zivoud er meditation, n’hou conseillan quet, a pe veoh goasquet ha tourmantet muihan guet en tantation, de hober er peh e ansaigne certæn livreu eveit rein horreur ag er baillardegueah : de gonsiderein par exampl, éma for mehus er pehet cé, ne èl quet hum hoalhein, é scleige ar é lèrh un anfin a zioustemant, a zisplijadur, a chagrin, ha guéhavé memb er hol ag en danné, ag er yehet, ag er vuhé hac ag en inour. etc. Er ræson é, rac er sort considerationou-zé nen dint quet moyanteu rai vat eveit hun tennein ag en danger, mæs ne chervigeant liés meit d’hun tennein én hou muioh-mui, rac en antandemant, mar pella er fal chongeu ag un tu, ean ou degas én dro ag en tu aral, hac e laqua perpet er volanté én danger de goussantein dehai.

El-cé er moyant surran eit hum zizober a nehai é pellat pront a hun chonge, non pas hemp quin en treu vil, mæs memb er ré contrel dehai, rac en ur hober hun possible eit ou distrugein dré er ré e zou contrel dehai, chongeal e ramp én hai en drespet temp. Hum goutantet enta a chongeal ar vuhé hac ar varhue hur Salver ; ha mar da hoah er memès chongeu én hou isprit durant en exercice santel-zé, mar rant deoh mui a boén eveit quênt, el ma èll arriue en dra-zé, n’en hum zigouraget quet, na ne lausquet quet er meditation : é léh laquat el lod poèn-zé eit hou fellat, dispriset hé èl pe vehai a berh er goal-isprit é tehent, ha non-pas a hou perh hui. Continuet hemp quin d’ober meditation guellan ma ellehet ar varhue hou Salver, rac nen dès nitra puissantoh eveit pellat er speret lous, a bout e vehai ér resolution d’ober deoh ur brésel éternel.

Hui achiùou hou meditation dré er beden-man, pé dré un aral haval doh-t’hi : O me Hrouéour ha me Redamptour ! delivret-mé a m’anamiset dré hou madeleah infinie ha dré veliteu hou passion beniguet. Mæs hou péet en avis, en ur laret en dra-zé, ne faut quet chongeal ér péhet a behani é fal deoh hum gorrigein, rac én distéran chonge a nehou e zou dangerus ; dihoallet surtout a gol amzér guenoh hou huhan, eit gouyet a hui e hoès coussantet d’en tantation, pe ne hoès quet. Rac un examen er sort-zé e zou un ard ag en anemis pehani é sigur ur vat, un obligation benac, ha nen dint er fond meit barlobiage, e venne rein néhance deoh, pé e espér d’er bihannan hou laquad de guemér plijadur ér chongeu lous-zé e zegasse en hou isprit.

A pe ne vé quet splan enta en e hoès coussantet d’en droug, erhoalh é deoh disclériein é ber guirieu d’hou tad spirituel tout er peh e ouyet a nehou, ha revé er peh e larou deoh, beah tranquil, ha ne chonget quet mui én hou ; mæs disoleit dehou guet fidelité tout en don a hou calon, hemp cuhein jamæs nitra dehou, na dré ur véh diræsonnable, na dré ur ræson benac a henderal : rac mar dé necessær deoh en humilité eveit feahein é général ol hou anemiset, necessæret-é hi deoh eit hum zelivrein ag er vice-zé pehani e zou quasi berpet er bunision ag en orgueil !

Anfin a pe vé passet en tantation, chetu er peh e hoès d’ober. A bout e jouissehéoh ag ur peah parfæf, a bout é chongehéoh bout én assurance, téhet neoah par ma ellehet rac en treu e zou bet caus d’en tantation, ha n’anduret quet ma antréeint én hou isprit, é segur erbet pé a vertu, pe ag ur vat benac e chonget tennein a nehai, rac digaréieu er sorte-zé e zou trompereaheu ag en natur corromplet, ha laceu er goal-speret pehani en hum guh edan en apparance ag un æl lein a splandér eit hou tennein guetou én dihoeldæt dianvæs, pehani e zou tihoeldæt en ihuern.