I
ER BRETON
(Sonet)
GIZ GUÉNED
Na fallet ul lon é hanen !
P’en atahinér, ’n hum zihuen.
Doué ’ra un arm benak d’é groèdurieu, perpet,
Doh ou éneberion aveit en hum zihuen ;
Rak brezél ar en doar vé hemb arsaù erbet :
Nen des meit en Ankeu e lak er peah agrén.
Er blei e bïeu nerh, el luhern sontilded,
En tarù ur goal gerneu, en aer ur velim ién ;
En dén é spered luem, ’feah er hriùan louned,
Hag er voéz hé héned e feah spered en dén.
Petra, pobl er Vreihiz, e hes té d’hum zihoal
Enep d’er ré e glask, arlerh gouréneu hir
Te daulein té marù mik d’en treu ’oé biù guéhral ?
Te ivoul stert. Hi ’hra chom, èl én derù ienn dir,
Te lavar kaer ’n ha ben, ’n ha galon te fé guir.
Dalh mat, hag é padei : En nemb e venn, e hal !