Eil levr - Chap. XXX.
Victor Guilmer, 1836 (p. 228-231)
En em rejouissa a rit, eb mar, ô Mari ! ô mam eüreus ! eus an henoriou rentet en occasionou differant d’ho mab Jesus, en amser ma presegue an aviel d’an dud, mæs a’en em rejouissac’h gouscoude nemet abalamour dezan, eb distro ebet varnoc’h oc’h-unan.
Ne veljot qet ac’hanoc’h oc’h en em bompadi nac oc’h en em ourgouilli, o veza m’en devoa taulet Doue e choas varnoc’h evit rei dar bed an hini pehini, dre eclat e vursudou, dre hueldet ha divinite e gomsou, a excite admiration an oll. Differant meurbet dioc’h ar mamou-all pere en em bompad a voues huel eus a verit o bugale hac a fell dezo partagi ar c’hloar-se.
Mar c’heuliac’h Jesus e meur a andret, er greac’h evit receo e instructionou ha maga oc’h ene dreizo, non pas evit clevet na guelet o coueza varnoc’h ar meuleudiou hac ar venedictionou a receve.
Conservi a rejoc’h bepret’ar santimanchou a vir humilite e creis ar pes a yoa capapla da denna varnoc’h an oll sellou hac an oll henoriou.
Evel-se, ô Guerc’hes ! e condaonit an neр a glasq gloar ar bed, an nep a gar istim an dud, poeson malheurus, pehini a gorromp hon oll œuvrou.
Va mab, guir eo gant graç Doue, me en em breservas bepret dioc’h ar pes a c’halvit, gant ræson, eur poeson malheurus.
Da Zoue ebqen eo ar c’hloar. Hac eus a betra e c’hall en em c’hlorifia ar c’hrouadur !
Tout en deus digant he Zoue.
An Autrou-Doue en devoa dija va distinguet qement, oc’h va choas evit mam d’ar Messi !
Hac em bige c’hoas clasqet estim ha distinctionou hac henoriou an dud ! Nan, an hini ne glasq nemet Doue, ne gar nemeur nemet Doue. Henoriou ar bed-ma, qement so estimet ar muia gant an dud, a so traou væn ha dister en e santimant.
Consultit, va mab, ho feis, consultit memes ho ræson, ha ne zesirrot mui qement ar meuleudiou hac an henoriou.
Hoc’h ambition a droyo e lec’h-all, hac e tesirrot ebqen ar c’hloar reservet gant Doue d’e sænt, ar barados.
Ma læser ac’hanoc’h en ancounac’ha, mar qemerer ac’hanoc’h evit netra, pell dioc’h beza tristoc’h a se, en em rejouissot, abalamour n’eus qet a hent pehini ho cundufe surroc’h d’an henor bras ebars en ee, eguet na rayo un humiliation recevet a galon vad hac en eur speret a religion.
Abandonit eta, lesit gant tud ar bed an oll ditrou væn, an oll distinctionou honorabl-se a bere en em bompadont.
En em breparit, dre ho c’humilite, eur c’hloar solitoc’h ha realloc’h, ar c’hloar eus ar re eurus en evou.
Goulennit alies, evel a rêe David oc’h Doue, ma c’hampecho ho taoulagad d’en em fixa gant attach var ar vanite eus a draou ar bed-ma.
Meur a zen a so en em gollet evit beza great eus ar bed ho idol hac ho Doue.
Na gresqit qet an nombr eus ar re disqiant pere a zêv c’hoas esanç dezan en ho c’halon, dre ho c’harantes divoder evit e istim hac e c’hloar.
Me a brofito, Guerc’hes santel, eus hoc’h exempl hac eus ho qenteliou. Ne fell din qen gloar nemet an hini a ves oc’h imita ho vertuziou. Mæs evel ma zeo sempl va c’halon ha facil da vancout d’e zesirou mad, ec’h imploran hoc’h assistanç.
Obtenit din, obtenit din ar fermder spirituel a behini em eus ezom evit en em sevel dreist disprijanç ar bed hac e flagorneres treitour.