Eil levr - Chap. XXVII.
Victor Guilmer, 1836 (p. 217-220)
En eured Cana, e pehini Mari en em gav gant Jesus hac e zisqibien, ar guin a vanq.
Mari, touchet eus ar ves ho devezo an daou bried neves ha leun a fizianç e galloud he Mab, a represant dezan ho ezom.
Doue en deus atao staguet e c’hraçou ous ar beden. Atao prest d’ho scuilla varnomp, e lavar deomp ho goulen ountan ; mæs falvout a re dezan er grafemp gant fizianç.
An defaut a fizianç a so ordinalamant ar merq eus a eur feis o languissa, o toc’horraat. Ac’hano e teu qement a beden inutil hac eb froues.
Evit offr da Zoue ezanç hor pedennou, n’en deo qet necesser studia ar momenchou.
Hon tad hac hon Doue a so atao prest d’hor chelaou, bepret e lavar deomp : Goulennit hac e recefot : an nep a c’houlen a receo.
Servicherien un Doue atao mad aoualc’h evit non pas rebuti den, ha pinvidic aoualc’h evit rei d’an oll, penaus eta e zomp-ni qen nebeut attantif da c’houlen digantan e c’hraçou, pe evidomp hon-unan, pe evit ar re-all, evel a ra Mari ?
Peden Mari a so ber. Doue, differant bras dioc’h an dud, ne exich qet diganeomp a bedennou great gant re a enclasq, a studi.
Evit ober affer gant Doue, n’eus qet ezom a finessa nac a loqanç. Eur beden great gant simplicite, e pehini en em gontantomp da c’houlen ar pes a ouzomp beza evit e c’hloar hac evit hor silvidigues, pe da viana ar pes a ouzomp non pas beza control d’an eil na d’e guile, chetu petra ablich d’hon tad hac er rent favorabl.
Ar santimanchou eus ar galon, cals mui eguet ar c’homsou, eo a obten deomp e faveuriou.
Un huanad benac eus a c’hinou mam Samuel a obtenas dezi, nan pas ebqen ar mab a c’houlenne, mæs c’hoas, er mab se, eur prophet santel hac eur jug a Israël.
Anna[1] a barlante en he c’halon oc’h Doue.
Jesus, pa lavaras Mari dezan ne voa qet a vin, a seblantas e læsel eb esperanç.
Petra so, emezan, etresoc’h-hu ha me, maoues ?
Mari ne goll qet a esperanc. Prepari a rêe an dour, ha Jesus, o chelaou peden e vam, er chench e guin.
Ral bras eo e pedfet gant perseveranç, eb ne vezor erfin chelaouet gant Doue.
An importunite a zisplich d’an dud hac ho fæs. Mæs n’en em fæzit qet da bedi an Autrou-Doue ; ne fæzo qet ous ho chelaou.
Peguer fervant benac e ve ho peden, Doue a seblant lavaret deoc’h, evel a lavare Jesus da Vari : Va[2] heur neo qet deuet c’hoas.
Mæs m’ar continu ho fizianç da veza ferm, an heur-se a erruo.
Indign en em renter eus a vadeles Doue, pa faller merqa dezan un amser e pehini e tle ober deomp santout effejou e visericord.
Guir eo gouscoude penaus, petra benac ma ve goulennet alies, Doue avechou ne accord qet ar pes a c’houlenner, mæs accordi a ra deomp un dra benac necesserroc’h evidomp eguet ne voa ar pes a c’houlennemp.
Sant Paul a c’houlen beza delivret dioc’h un dentation : gouscoude eo atao attaqet ganthi. Mæs, abalamour m’en deus pedet, Doue en deus accordet dezan eur c’hraç gant sicour pehini e testum meritou bras. Ha n’en deo-en qet chelaouet ?
Goulen a rit, abaoue meur a vloaves so, beza delivret dioc’h un infirmite corporel. Doue n’ho telivr qet ; mæs eur batiantet vras d’e support a so an effet eus ho peden, hac e zoc’h chelaouet.
Alies, un dra pehini a seblant deomp mad ha pehini a c’houlennomp digant Doue, a ve un drouc evidomp, mar e accordfe deomp. Ha revus a ra deomp, abalamour ma hor c’har.
Ret eo ober cals mui a istim eus ar graçou a zilvidigues hac a zantification, eguet eus ar graçou temporel. Doue a accord ar re-ma, memes d’e vrassa adversourien : ar re-all a accord d’e vignonet.