Eil levr - Chap. XXIII.
Victor Guilmer, 1836 (p. 201-204)
An deveriou eus ho stad a ro deoc’h, va mab, cals a sourciou : mæs oc’h en em acquitta anezo, ne songit qet eur moment e Doue.
Guerc’hes bepret fidel hac evêziant, plijet ganeoc’h desqi din penaus e c’hallan, dre hoc’h exempl, en em unissa gant Doue epad va labour hac en occupationou eus va stad.
Va mab, al labourou, an occupationou memes ar re boaniussa, ar re a ro muia ambarras, nen dint qet capabl da arreti ha da ampech, en un den spirituel ha devot, e union a speret gant Doue.
Un ene custum da sonjal e traou mad, a zigas æs meurbet en e memor, ar brezanç a Zoue, bete memes en occupationou eus e stad, e pere e zeus ar muia trous hac e pere e seblantfe dleout beza dissipet.
Ar burete a intantion da ober peb tra evit gloar Doue a so evel an ene eus a guement a rà ; an offranç a ra eus a bep tra da Zoue, a ra dezi evita un dissipation e pehini ne goues nemet re alies an eneou nebeutoc’h attantif.
Ar speret a feis hac a religion a gaëra peb œuvr, о douça, о rent oll santel.
Ar pes a ves great en intantionou-se, gant ar speret mad-se, a so un œuvr agreabl da Zoue, pehini he c’hav dign eus e recompansou.
Grit evit gloar Doue ar pes ne ra qement a re-all nemet evit ar bed, pe evit un interest temporel.
En em occupit eus ar pes a c’houlen ho stad, mæs grit-en gant intantionou christen.
Evel-se e labourot assambles evit an amser hac evit an eternite.
Mar en em laqit el labour, dre c’hout, dre faltazi, dre gontraign, dre gustum, dre eur motif benac humen ebqen, e veza n’eo qet Doue ar pen-caus eus hoc’h œuvrou, eus hoc’h occupation, e passeot meur a heur eb rei dezan affectionou ho calon.
Ne livirit qet ne allit qet sonjal e daou dra assambles.
Eur galon ne ves qet pell o lavaret d’e Doue ar pes a fell dezi lavaret dezan.
Martha, pehini a laboure evit Jesus, n’he devoa qet distroet dioc’h he labour pa barlante anezan d’he c’hoar.
E creis oc’h occupationou e parlantit anezo d’ar re pere a so en dro deoc’h.
Parlantit anezo ives eta d’ho Toue, pehini a so presant da guement a rit. Lavarit goustadic : Va Doue, me ra an dra-ma evit ho cloar.
Conversation an Autrou-Doue, differant bras dioc’h qement a gauziou a ves e toues an dud, n’e deus[1] netra a guement a zisplichfe nac a inoufe.
Cauzeal oc’h Doue a so memes un avantach e pep fêçon ; car en ober a eller e creis pep seurt labourou.
Galloud a rer dont da veza eur sant bras oc’h ober ebqen traou commun, mæs eb о ober en eur feçon commun.
An darn vuya eus an dud ne reont ar pes a reont, nemet abalamour ma zeo ret dezo en ober.
En ober abalamour m’en ordren Doue, hac en intantiou da blijout dezan, chetu ar pes ne sonjont qet.
Evidoc’hui, va mab, lavarit da Zoue, en eur labourat : Va joa eo ober ho polontes, va Doue, hac evit plijout deoc’h, ha pa ve cals poaniussoc’h ha cals rustoc’h, va phoaniou ha va labourou ne ziminuint netra eus va application d’en ober evit ho cloar.
Offr a ran deoc’h, va Doue, va oll fatig ha va oll labour, en union gant ar re en deus anduret Jesus evit va silvidigues.
Mar prosper ho labour, binniguit an Doue pehini a ra dezan prosperi. Ma na brosper qet, en em soumettit d’ar vortification-se pehini a so permettet gant Doue evit amprou ho patiantet.
Dre an union-se gant Doue en oc’h oll actionou, ar re vianna, ar re zisterra en apparanç, a vezo savet betec ober meritout mill ha mill degre a c’hloar er barados.
- ↑ Sap. 8. 16.