Eellein a rér pratiquein er vertu é monnet de gompagnoneah en dut

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 189-192)


CHAPISTRE XXVIII.
Eellein a rér pratiquein er vertu é monnet de gompagnoneah en dut.


ER garanté hemb quin a zougas Mari hac he mab d’assistein ér repas ag en éredeu a Gana.

Gùel vehai bet guet-hi sans dout chom én he zy a Nazareth, ha tanhouat inou tranquil en doustér ag er gontamplation ; mæs ne vennas quet, dré hé refus, gobér poén d’en eu bried youanq en deoai hi couviet.

Er vertu a éel enta hum accordein guet en devérieu a honestis hun nés en eil é quevér éguilé ; hi a vèn memb m’hum acquittenemb a nehai. N’en dès memb meit-hi a ra hum acquittein a nehai én ur fæçon santel.

Mæs, eit quemér é peb tra scùir ar Vari, hum represantet er fæçon ma hum gomport én occasion-zé. Péh un arrestemant én hé honzeu ! péh ur modesti én hé selleu !

Hé homportemant quen aviset a zisq deoh er vodesti hac en arrestemant a zeliet conservein, memb é creis er pligeadurieu honest ha permettet.

Bout a zou un différance vras étré en devérieu a honestis a zeliamb en eil d’éguilé ha custumeu er bed. Er vertu ne hanaüe er hustumeu-zé meit eit gobér bresel dehai. Mæs aveit en devérieu a honestis hac a garanté, hi hum acquit a nehai, a guement ma éel, rac n’en dès én ai nitra contrel de lézen Doué.

Gobér gueu memb vehai d’er vertu ha d’en dévotion, refus quemér pligeadur erbet ; quement-cé a vehai rein de gredein, er péh ne larér meit rai liés, penaus en dévotion a laca de vout gouihue.

Naren, en dévotion véritable ne laca quet de vout gouihue. Eeilein a rér, hemb cessein a vout dévot, hum acquittein ag en devérieu ag en honestis é quevér en nessan.

Mæs en dévotion véritable, dré en intantion vad é dès ha guet péhani en hum acquit ag en devérieu-zé, a ouï tennein profit ag en œvreu memb péré a nehai ou hunan n’en dint na droug na mad.

N’hum daulet jamæs, a lar-hi demb, de zivertissemant erbet, ne vern péh quer permettet é éel bout ; n’hum ret dehou meit rac me ma ret quemér ur repos pé ur bligeadur benac eit dichuéh er speret hac er horf.

Eit parrat ne gueméreoh rai a bligeadur én divertissemanteu é péré é vehet obliget d’hum gavouit, hou péet soin, étré peb diüe uéh, a chongeal é présance Doué.

Hum gomportet én ai guet er modesti, en arrestemant guet péré en er grouéoh, a p’hum gavehai én ai Jesus ha Mari.

Groeit seblant, èl en Æl péhani a gonduyas Tobie, a obér èl er-réral, a pe ne rant nitra dihuennet ; mæs hou péet ér memb amzér, èl d’ou ur bouit spirituel, péhani a zeli gobér er joé a hou ç’inean.

Douguet hou chongeu trema en nean. Chonget ér pligeadurieu douce-zé a béré é jouisse inou er Sænt ; pligeadurieu péré a zou er recompanse ag er bihan a estim ou dès groeit ag er pligeadurieu ag en doar.

Saüet hou speret hac hou calon trema Doué, ha laret-tehou penaus ol er pligeadurieu ag er bed n’hou laqueint jamæs d’ancouéhat er pligeadurieu pur a gavér doh er chervige.

Laret-dehou penaus, dré er secour ag é hræce, é renonceoh a volanté vad d’er péh a éel muihan pligein deoh ér vuhé-men, eit ihuellat ag ur bazen én é garanté.

————