A-raok mont da veuzi er moriou islonkus,
An heol ruz er pellder a weler lugernus,
Dindan ar c’houmoul du ; hag an avel c’haro
A fourgas en henchou strollou deliou maro.
Setu eman an deiz aet da guz e Huelgoat…
Difoun ha trist an Noz ’zo diskennet er c’hoad ;
En eur dremen, gorrek, e klev bod, plantennig,
Gwezen ha doureier o hiboudi sioulik.
Eus dounder ar stanken, linseliet a latar,
E sav an hirnez c’houerv a vez gant pep diskar.
O mare melkonius, da skleurennou toc’hor
D’an Noz, en despet d’it, a beurzigor an nor !
Da varo ’zo henvel ouz kimiad an ene :
Pa vez sonet e eur, e vennfe dont a dre,
’N em staga en hor c’hreiz, derc’hel start d’ar madou
Na gar ket kuitaat…, hag hen tra an Ankou !
