reiste hag eun dra bennak a c’hell bezan.
E-tal Jeruzalem, war mene Kalvar, ter groaz a zo en o zav ha tri den a varv warneze. Jezuz a zo ouz ar groaz kreiz ; daou laer a zo ouz an diou-all. Pa welas ar C’hrist an dismeganz grêt d’ezan, e reas ar beden-man : « Ma Zad, pardonet d’eze, rak n’ouzont ket petra reont. » Lavaret en devoa kentoc’h : « Pedet evit ar re a ra brezel d’ac’h. » Heuilh a ra e-unan ar c’henteliou a roë d’ar re-all. Pedi a ra, n’eo ket hepken evit ar zoudarded a stagas anezan ouz e groaz, mes evit an dud fall eus an holl amzeriou a lakas e stagan, hag evit an daou a oa a bep tu d’ezan.
E beden ne zaleas ket da vezan selaouet.
Ar Judevien, e traou ar groaz, a oa lorc’h enne : « Ah ! ah ! emeze, en eur grusan o diskoa, te hag a ziskar Templ Doue hag a zav anezan en e zav en tri devez, en em zalv da unan ’ta ! Mar dout Mab Doue, diskenn eus ar groaz ! »
Pennou-bras Jeruzalem a youc’he war eun ton gwapaüs : « Salvet en deus ar re-all, ha n’eo ket goest d’en em zalvi e-unan. Mar deo ar C’hrist, roue Israël, ra ziskenno eta eus ar groaz, ha neuze ni a gredo ennan. »
Ar zoudarded o-unan, goude bezan rannet etreze e zilhad, a c’hoarze gantan c’hoaz : « Mar dout roue ar Judevien, emeze, en em denn eus al lec’h-ze. » Hag e kinnigent d’ezan ar myrrwin ne oa ket bet falvezet gantan evan.
Eus an daou laer, unan, da vihanan, a veskas al leou-douet gant re ar bobl : « Mar dout ar C’hrist, emezan en em zalv ha salv ac’hanomp ganit ! »
Ha Jezuz ne lavare ger.
Ar sioulded-ze hag ar beden en devoa grêt evit e vourrevien hag a denereas kalon al laer deou, a skandalas al laer kle : « Te, emezan, n’az peus aon ebet rak Doue, war digare m’out kondaonet d’ar maro ! Ni, ne c’hoarve ganimp nemet ar pez a zo dleet, mes heman n’en deus grêt drou-ebet. »
Hag e lavare, gant eur vouez glac’haret, abalamour d ar vue fall en devoa renet hag abalamour d’ar maro estlammus a laked Jezuz da c’houzanv : « Otrou, ho pezet sonj ac’hanon, pa vefet digouezet en ho rouantelez ! »
Ha Mab Doue a respontas : « En gwirione, m’hen lavar dit ; hirie, zoken, e vezi ganin er baradoz. » Rouantelez Jezuz-Krist a zo eta o vont da zigeri ; eun heur-all bennak c’hoaz, hag ar maro o dougo, an eil hag egile, da vro an erusted.
En eun hunvre, al laer a zo grêt eur zant anezan ha laer betek penn, herve ger koant sant Augustin, en deus gouezet kaout au tu da laerez, zoken, ar baradoz.
I. — Kouezan reomp en islonk ar pec’hejou : pec’hejou eneb Doue ; pec’hejou eneb d’hon nesan ; pec’hejou eneb d’imp hon unan ; pec’hejou hon yaouankiz ; pec’hejou hon oad gwellan ; pec’hejou hon c’hozni.
IL — Eus islonk ar pec’hejou e kouezomp en islonk ar reuz. Ar pec’her eo an den ar muian reuzeudik a zo war an douar ; n’eus nemet eun neuden o viret outan da gouezan war e benn en ifern ; debret eo e spered ; krignet eo e galon ; dizec’han ’ra war e dreid.
III. — Gwellan ’zo, eus islonk ar reuz e kouezer en islonk an drugare. Kalon an Otrou Doue a zo troet bepred warzu e vugale eo an truesan o doare ; ouz eur gammed a reont etrezek d’ezan, e ra kant da vont etrezek d’eze.
Diskouez a ra e c’halloud war an douar-man, e justis, e furnez, mes diskouez a ra, dreist-oll, e drugare.
Hen eo ar Pastor mat, a red da glask an danvad dianket, ha p’en deus e gavet, a zoug anezan war e skoa da zont d’ar gêr.
Hen eo Tad ar mab prodig, n’eus peuc’h ebet ken na wel e vab dizro, ha kemeret gantan ar renk en devoa, arôk m’oa êt eus ar gêr !
Hen eo an Hini a lavare ’ zo muioc’h a levenez en nenv, pa weler eur pec’her o tizrei war an hent mat, evit pa weler naontek ha pevar-ugent o terc’hel war an hent-se.
Hen eo an Hini a lake al laer deou da gentan war roll ar zent. Goude kemend-all a desteniou, piou a c’hellfe kaout aon da chom heb e bardon ! Abyssus abyssun invocat ; eus an eil islonk e kouezer en egile ; eus islonk ar pec’hed e kouezer en islonk ar reuz ; hag eus islonk ar reuz, en islonk an drugare !