Al laboused o renta ho dever d’ar mabik Jesus
Ervez eur barz euz an amzer goz, an nosvez ma voue ganet mab Doue e craou Betleem, Ælez, var ho diouaskel alaouret, a ziskenne euz an Env da renta henor d’ho mestr mad en em c’hreat den. Al labouset ive a nije hag a c’hournije dre’n ear evit dont da renta ho dever d’ar bugel divin. Pephini a gane he zon azioc’h ar c’havel paour eleac’h ma voa gourvezet Roue an Env goloet gant truillou. Ar guennili a iea hag a zeue, hag a lavare en ho iez : « Pebez toen fall ! pebez craou dirapar ! Bugel paour ! bugel coant, na c’hui zo trist ho toare var ar plouz-ze ! List ac’hanomp, ni voar mansonat, ni zavo deoc’h eul lochen goudouroc’h evit ho craou ! »
Ar glujuri a zigouez hag a lavar : O bugel kez na c’hui a dle caout riou, annoet, aze ! Ni zo tomder ganeomp. List ac’hanomp da c’hluja varnoc’h hag e tomimp deoc’h hoc’h izili.
An durzunel en em gaf neuze, ha mantret o velet ar stad paour euz ar bugel nevez ganet, en em laca da hirvoudi, da gana eur zon ken truezus ma voa dare an oll da vouela oc’h he c’hlevet.
Setu an eostig (rosignol) o tont hag oc’h en em lacat da damal an durzunel : « Ne ket soniou truezus, glac’harus, canvaüz eo a ranker da gaout elec’h ma’z eus poan ha paourentez. Clascomp hor c’hanaouennou caera ha gaea, ar c’hanaouennou a zigas laouenedigez e calon ar re ho c’hleo. » Neuze en em laca da zistaga ar c’haera kanaouen en doa canet biscoas, da denna euz he c’houzoug an dudiusa soniou gant pere labous en deus biscoas laket da dregarni an traoniennou, ar meziou har ar c’hoajou. Cas ha digas a rea he vouez, guech huel, guech izel, guech gros, guech moan ; an oll a jome souezet d’he silaou : an oll a zride gant plijadur ; ar Mabik Jesus he unan a vusc’hoarze, hag ar Verc’hez santel pehini bete neuze ne doa ket distroet he lagad divar he map benniget, a zavaz he fenn da velet var be scour e voa en em laket an eostik da vuzicat.
Pa en devoa an eostik canet eur c’houblat hir ha dudius, ar pabor a lavaraz : Eanit, n’en em scuizit ket re. Ni, an eostik-bail ha me, hag an drascl, hag ar voualc’h, ha cals labouset all a zo ama, ni a ia da ziscana ouzoc’h, ha mar her c’havit mad, ni a gano evelse bep eil ; ha setu ar pez a rejont epad an nosvez eurus-ze.
Hogen bevech ma c’hechue an eostig he goublat, an alc’hoeder a zave en ear. Ne gave ket dezhi e vije deut labouset avoalc’h ; ne gave ket dezi zoken marteze e vije deut Ælez avoalc’h euz an Env, hag e lavare en eur zevel : pell, pell, pell e chomit ! hag en eur zisken e lavare adarre : deuit, deuit, deuit !
Etre daou an ouad, ar c’hrag-ouad ha meur a labous all a ioa eno ha ne vouient ket cana, en em gleve etrezho da vont da ginnigen ho flun d’ar Mabik bihan da lacat dindanha hag en dro dezhan, evit ma vije souploc’h dezhan ha tomoc’h. Al Laouenan en em ginnige da denna drein, gant he vegik moan, mar daje morse drean ebet e troad ar bugel divin-ze, hag ar boc’h-ruz da zec’ha ar goad gant he vruched. — En eur ger pephini euz al labouset a c’houlenne renta d’an Doue Salver ar zervich a elle. — Hag ar c’hristen ive, ep mar, ne lezo ket da dremen nos caer Nedelec ep kinnigen d’ar Mabic Jesus ar pez en deuz a vella, da lavaret eo he galon, eur galon leun a garantez evithan.