Ag er soumission d’er Fé

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 53-56)


CHAPISTRE XVI.
Ag er soumission d’er Fé.


A P’en dé assuret Mari en dès Doué conzet doh t’hi dré vouéh en Æl, hi a gred ferm en hum accomplissou ol er péh e annonce dehi en Æl-cé, ha hi a gred hemb clah comprenein.

Ne oulen quet ur miracle, èl Achas ; n’en dé quet én doutance, èl Zachari ; ne lar quet nezé : penaus en hum hroeï en dra-zé.

Penaus é éellou er hroaidur-cé de béhani é han de zonnet de vout mam prenein er bed ? Penaus é saüou ean é ranteleah ? En Æl n’hi hleu quet é houlen nitra ag en dra-zé.

Ne gavér quet guet-hi ag er goulenneu hac ag er guriositéeu-zé péré a zou er merche ag un inean goann. Hi a soupla quêntoh hé speret édan er fé.

El d’hi, hum humiliet, ô m’inean ! é souplein hou ræson de uirionéeu n’éellet quet comprenein.

Ne glasquet quet comprenein er mystérieu a ra deoh er fé de gredein. A p’ou hompreneoh, ne vehent quet mui mystérieu. Assès é aveit oh gout é mant véritable.

Ha n’éellet én effet manquein a gredein é mant véritable, mar considéret er fé guet ol er mercheu péré en dès laqueit er bed antiér d’é receu.

Er mystérieu-zé n’éellant bout comprenet, m’en agré ; mæs er fé e collehai hé mérit a pe éellehai ræson mab-dén ou expliquein. Eurus er-ré n’ou deschet gùelet hac en dès credet.

En héaul, el loër, er stiret, ha bet er hoquet distéran, tout a zou mystér aveit oh ér bed. Er mystérieu naturel, n’ou homprenet quet, ha hui e vèn comprenein mystérieu en Eutru Doué !

Vennein a rér guélet én ur fæçon splan treu en Eutru Doué, durand na uélér meit én ur fæçon tihoel er-ré ag en doar.

Ne faut quel mesulein speret mab-dén guet puissance hac œvreu un Doué n’éel quet bout comprenet ha péhani a zou infini.

A ean vehai Doué er péh mé ma a pe éellehemb en hanaouit a fond ?

Credein er péh ne uél quet en deulegat, credein er péh ne gompren quet er ræson, a zou rantein un inour hac un aboeissance parfæt d’er uirioné souveræn.

N’en dé quet dré me sclerdér, ô men Doué ! é vennan jugein mar dé véritable un dra, mæs dré hou ç’hani-hui a ret deign dré er fé.

Ne oulennet quet hemb quin er sacrifice a me halon, mæs hoah en hani a me speret, péhani hum hroa dré er fé.

Me zou ingorto a arrihue én nean, é péhani é vou displeit tout ; mæs én nean memb ne gomprenein jamæs antiéremant na hou parfectioneu nac hou ç’œvreu, rac ma vehet perpet infini, ha ma vou perpet re-vèr me speret eit hou comprenein.

Me gred, ô men Doué ! mæs crihueit men bihan a fé ; cresquet énan er fé.

N’éellet quet refus teign en donnæzon ag er fé, péhani a zou er vamen ag en ol donnæzoneu, mar er goulennan gueneoh èl ma telian.

M’er goulen gueneoh dré intercession er Uirhiés-cé, péhani dré en aboeissance hac er mérit a hé fé, a uèlas doh hum accomplissein én hi er pèh a oai bet annoncet dehi a hou perh.

Reit-teign ur fé bihue, general, ur fé a gredou tout hemb doutance. En hani a zou én doutance, ne gred quet ; en hani a refus a gredein un article hemb quin ne gred hanni.

Reit-teign ur fé joéntet doh er garanté péhani a reï deign réglein me homportemant ar er gùirionéeu e anseign deign er fé-zé.

Ne oulennan quet guenoh gobér er miracleu en dès groeit er Sænt dré er fé ; mæs me oulen guenoh er fé-cé péhani en dès groeit er Sænt.

————