| ◄ Evit an 18 sul goude ar Pantecost | Evit an 19 sul goude ar Pantecost | Evit an 20 sul goude ar Pantecost ► |
Ouantelez an Eê, eme hor Salver, a so hênvel ouz ur Roue pehini a gonvias cals a dud da eured e Vap, evit pehini e reas prepari ur banquet caër. Mæs unan o veza en em bresantet hac en em lequeet ouz taul heb ar saë a eured, heb ur guiscamant deread, ar Roue a ordrenas e lacât er mæs, hac e deul en ur prison têval, e zaouarn hac e dreit amarret.
1 P. Beza ez eus un Ifern.
2 P. Ar poaniou a andurer eno n’o devezo biquen fin.
An Eê eo ar banquet-ze da behini omp oll galvet, mæs ar re a bretand antren ennàn heb caout ar saë a eured, da lavaret eo, heb beza e stad a c’hraç, a so precipitet en Ifern.
Beza ez eus un Ifern, abalamour ma eus un Doue infinimant just, pehini a bunis ar c’hrimou pe er bed-mâ pe er bed-all. Ar re vechant a so alies eürus voar an douar, ret eo eta e vent punisset goude o maro. Beza ez eus eta un Ifern, da lavaret eo, ur prison a dân e pehini ar bec’herien a anduro pep sort tourmanchou heb soulageamant na consolation ebet.
Peb-hini a vezo tourmantet hervez an nombr hac ar grevusdet eus e bec’hejou, ha pep pec’het en devezo e boan hac e dourmant particulier.
Pet pec’het n’am eus-me quet commetet, siouas din ? Pet tourmant eta n’am bezo-me quet da souffr er bed-ell, ma ne ràn pinigen en hemâ ?
2 P. Considerit an eternite eus ar poaniou a anduro ar bec’herien. O zourmanchou n’o devezo fin ebet : souffr a raïnt queit ha ma vezo Doue, Doue : goude quen alies a gant mil bloaz evel a c’heauten a so voar an douar, an eternite ne vezo diminuet a netra, hac atau e vezo o comanç.
Ma ve ur fin bennac da boaniou ar re daounet, au Ifern ne ve mui Ifern ; an esperans da velet ar fin eus o foaniou a ve ur gonsolation evito.
Mæs allas ! an amser a visericord a so tremenet evit an eneou maleürus ze.
Just eo e ve tretet heb misericord ar re o deus abuset eus a vadelez hac ar batiantet a Zoue, ha dispriget e c’hraçou.
Antreit er santimanchou eus un daounet pehini a gouez en Ifern, pa vêl ar prison horribl-ze, an tân devorant-ze, an tourmanchou terribl-ze, ha pa gommans d’o santout : collet oùn, emezàn ; birviquen ne velin an Eê ; jamæs ne velin Doue, nac an Ælez, nac ar Sænt ; an tân a vezo eternellamant ma fartaich, collet oùn evit un eternite, ha collet oùn dre ma faut.
O pebes anquen, pebes horror, pebes disesper !
N’am eus me quet meritet an Ifern ? N’er meritàn-me quet c’hoas ? Pebes sujet a spount evidon !
Ar brassa Sænt o deus crenet gant aon rac an Ifern ; pe seurt santimanchou a dleàn-me da gaout me pehini ne doùn nemet ur pec’her ?
Ma teufe un Æl da ziscleria din e ve ret tremen va buez er rusta pinigen evit en em breservi dious poaniou an Ifern, ha mancout a raen-me d’e ober ? Doue a c’houlen neubetoc’h diguenê, goulen a ra ma renoncin d’am goal inclination, d’an ataich dereglet-ze, d’an accustumans maleürus-ze am eus, ha n’er gràn quet ; pe seurt fin eta a esperàn-me da gaout ?
O va Doue, meritet am eus an Ifern, eno e tlefen beza o lisqui, mar ho pije va zretet evel ma veritàn. Quellies a bec’het marvel am eus commetet, quellies a veich em eus meritet beza brecipitet en tàn devorant ze. Va freservet hoc’h eus dre ho misericord eus ur maleur quer bras, ha rei a rit din an amser da ober pinigen. Pebes graç, bebes faveur eus ho perz, pebes sujet evidòn-me da labourat evit repari an amser dremetnet, ha d’ho servicha gant muy a fidelite ar rest eus va buez !