Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 176 —
Ar c’hont en doa eur mevel, eur skouer a fealded hag a lealded, eun denig dister, hanvet Yann Jertrud. Yann a garie e vestr evel ma karie ar Werc’hez hag an Aotrou Doue, ar pez n’eo ket lavaret nebeut, rak eur c’hristen mat oa.
En dervez-se, pa glevas ez eat da gemeret an armou, e savas da c’horre ar c’hrenv, da zellet ouz ar c’harter tro-war-dro. Kaout a reas d’ezan a-bell gwelet ar boultren o sevel war an hent tost da Gompiegn. Kement-se a ziskoueze e tlie beza ar Zaozon dre eno, hag e kasas tri den a-raok da welet. N’eo ket armet c’hoaz ar c’hont pa deuas an tri den-ma en dro, hag a lavaras o doa gwelet aleis a Zaozon war an henchou, hag e tistrujent oll dre ma tremenent.
