Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 94 —
— Kabiten, lavaret em eus d’an holl vartoloded. N’em eus mui nemet an dra-ma da ober.
Hag o kas e zaouarn d’e c’hinou e reas eur c’horn-boud gant e voz hag e loskas eur voudaden.
— Alo ! kabiten, n’eus ken da ober !
Hag e krog adarre en e stur.
— Mes, ha te ?
— Me jomo ama.
— Tremintin, gourc’hemenn a ran d’it en em deuler er mor !…
— Ha me, kabiten, n’ouzoun ket petra vir ouzin na grogan ennoc’h ha n’ho tôlan ebars hoc’h-hunan.
