Pevare levr - XIII

Eus Wikimammenn
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask



TRIZEKVED KENTEL.


Ar c’hristen mad a dle c’hoantaat euz a greiz he galoun beza a-unan gant Jezuz-Krist e sakramant ann Aoter.


1. — Ann ene mad. — Piou a lakai ac’hanoun, Aotrou, d’ho kaout hoc’h-unan, evit mac’h hellinn digeri d’e-hoc’h dor va c’haloun hag evit ma viot d’in evel m’am euz c’hoant e vec’h, enn hevelep doare na vezinn mui disprizet gant den ha n’am bezo karantez e-bed evit ann traou krouet. Hiviziken ne vezo mui nemed-hoc’h o komz ouz-in ha me ouz-hoc’h, e-c’hiz ma komz eur mignoun ouz he vignoun, hag e-c’hiz mac’h azez oc’h taol gant-han.

Ar pez a c’houlennann, ar pez am euz c’hoant eo ma vezinn holl a-unan gan-e-hoc’h, ha ma vezo va c’haloun distag dioc’h pep tra krouet, evit ma teuinn da gaout va lod e traou ann env, enn eur dostaat oc’h ann daol zantel hag enn eur glevet aliez ann oferen.

Aotrou, va Doue, peur e vezinn-me a-unan gan-e-hoc’h ha beuzet enn hoc’h ? Peur ec’h en em ankounac’hainn-me a-grenn, evit ma viot enn-oun ha ma vezinn-me enn-hoc’h ? Plijet gan-e-hoc’h ma vezimp-ni da viken hon daou evel unan !

2. — C’houi a zo e gwirionez va muia karet, ar muia karet am euz great ann dibab anezhan e-touez kant ha kant all ; va ene a fell d’ezhan choum gant-han da viken.

C’houi a zo e gwirionez ar roue a beoc’h ; enn-hoc’h ema eaz va ene, enn-hoc’h ema gwir beoc’h va c’haloun ; er-meaz ac’hanoc’h n’euz nemet labour, anken ha poaniou e-leiz. C’houi a zo e gwirionez eunn Doue kuzet, mont a rit kuit dioc’h ann dud difeiz ha karet a rit komz oc’h ar re a zo izel hag eeun ho c’haloun.

Na peger braz eo ho madelez, Aotrou, va Doue, pa hoc’h euz roet d’ho pugale ar bara diskennet euz ann env, evit diskouez d’ezho ar garantez hoc’h euz evit-ho ! Ia avad, n’euz pobl tud all e-bed, peger braz-bennag e ve, hag e defe Doueed a dosta out-ho evel ma rit-hu ouz-omp, va Doue. Bez’ emoc’h atao dirak daoulagad ho servicherien vad, hag en em rei a rit hoc’h-unan bemdez dezho evit ho maga, evit ho frealzi hag evit ho lakaat da zevel ho c’haloun etrezek ann env.

3. — Pe leac’h ema e gwirionez war ann douar ar bobl tud a ve par d’ar Gristenien ? E pe vro, dindan tro ann heol, ez euz tra a ve karet gant Doue kement ha ma’z eo ann ene mad a blij gant Doue diskenn enn-han evit he vaga gant he gorf sakr ?

O gras a zo dreist spered ann den ! Madelez vraz-meurbed ! Karantez Doue a zo hep kemm na ment e-kenver ann den he-unan hep-ken !

Allaz ! na petra rinn-me evit ar c’hras-ze, evit ar garantez-ze a zo kement ha ma’z eo Doue he-unan ? N’em euz netra a gemend a ve gwelloc’h da ober evit plijout da Zoue, eget rei d’ezhan va c’haloun hep distak, ha beza a-unan a-grenn gant-han.

Pa vezo va ene unanet mad gant Doue, neuze e trido em c’hreiz ; neuze ann Aotrou a lavaro d’in : Mar fell d’e-hoc’h beza gan-en, me a fell d’in ive beza gan-e-hoc’h. Ha me a lavaro neuze d’ezhan : Plijet gan-e-hoc’h, o va Doue, choum gan-en, rak me a fell d’in a wir galoun choum gan-e-hoc’h ; n’em euz ken c’hoant nemet ma vezo va c’haloun a-unan gan-e-hoc’h.


EVIT HOR C’HELENN.


En em lakaat a rann etre ho taouarn, va Doue ; en em rei a rann d’e-hoc’h, c’houi a zo Doue hep-ken, o veza ma fell d’in beza a-unan gan-e-hoc’h ; en em rei a rann d’e-hoc’h, Doue a zo a viskoaz da viken Doue braz-meurbed ha dreist spered ann den, o veza ma fell d’in en em veuzi enn-hoc’h hag en em ankounac’haat va-unan ; en em rei a rann d’ho furnez dreist pep furnez, o veza ne fell d’in kerzet nemet dioc’h ma fell d’e-hoc’h ; en em rei a rann d’ho kourc’hemennou santel, pe int-hi zo anavezet pe ne d-int ket, ha me a fell d’in ober diout-ho, o veza ma’z int holl leal ha gwirion ; en em rei a rann d’e-hoc’h, Doue a zo a viskoaz hag a vezo da viken, o veza ma fell d’in beza euruz gan-e-hoc’h enn ho kichen ; en em rei a rann d’e-hoc’h, Tad madelezuz-meurbed, evit ma tigemerot ac’hanoun etre ho tivreac’h, pa vezo deuet ann amzer hoc’h euz lavaret. Barner gwirion, c’houi a gar dic’haoui ar pec’her hag ann den difeiz, en em lakaat a rann etre ho taouarn, evit ma teuinn da veza leal ha santel. Ne fell ket d’in avad en em lakaat etre daouarn ar Barner-ze a gastiz ar pec’heiou, rak neuze ez afenn da goll hag e vedfenn, siouaz d’in, dioc’h am be gounezet ; ha koulskoude, Aotrou, ho parnedigesiou a zo gwirion ha santel evel ma’z oc’h hoc’h-unan e pep tra ; santel int, hag em sakrifiz-me e tleont kaout perz ive. Red eo eta d’in plega d’ho kourc’hemennou ; ha setu Jezuz o tont dira-z-oun evit m’en em lakiinn enn-han, gant-han ha dre-z-han dindan ar barnedigesiou-ze.