Stabat Mater dolorosa, Juxta Crucem lacrymosa, Dùm pendebat Filius.
Cujus animam gementem, Contristantem et dolentem Pertransivit gladius.
O quàm tristis et afflicta Fuit illa benedicta Mater unigeniti.
Quæ mœrebat et dolebat, Et tremebat cùm videbat Nati pœnas inclyti.
Quis est homo qui non fleret, Christi matrem si videret, In tanto supplicio ?
Quis posset non contristari, Piam Matrem contemplari, Dolentem cum Filio ?
Pro peccatis suæ gentis, Vidit Jesum in tormentis, Et flagellis subditum.
Vidit suum dulcem natum, Morientem desolatum, Dùm emisit Spiritum.
Eia ! Mater fons amoris, Me sentire vim doloris, Fac ut tecum lugeam.
Fac ut ardeat cor meum, in amando Christum Deum, Ut sibi complaceam.
Sancta Mater, istud agas, Crucifixi fige plagas Cordi meo validè.
Tui nati vulnerati, Jàm dignati pro me pati, Pœnas mecum divide.
Fac me verè tecum flere, Crucifixo condolere, Donec ego vixero.
Juxta crucem tecum stare, Te libenter sociare, In planctu desidero.
Virgo Virginum præclara, Mihi jàm non sis amara, Fac me tecum plangere.
Fac ut portem Christi mortem, Passionis ejus sortem, Et plagas recolere.
Fac me plagis vulnerari, Cruce hâc inebriari, Ob amorem Filii.
Inflammatus et accensus, Per te, Virgo, sim defensus In die judicii.
Fac me cruce custodiri, Morte Christi præmuniri, Confoveri gratiâ.
Quando corpus morietur, Fac ut animæ donetur Paradisi gloria. Amen.