lakai anezhan da zevel euz a varo da veo.
Aotrou, kredi ha meuli a rann ho komziou ; va ene zo ker braz he c’hoant ma’z eo berr war-n-ezhan ha m’en em strink war-zu enn-hoc’h, ha goude-ze e choum krenn a za gant ar spount. Rak, siouaz, petra ounn-me evit ma kredfenn tostaat oc’h va Doue ? Pa welann n’ounn ken nemet loustoni ha distervez ; pa welann peger paour ounn, ne zonjann, ne lavarann ken tra nemet : Pellait diouz-in, o veza ma’z ounn eur pec’her. Evelato, va Jezuz, da c’hervel ar bec’herien eo ez oc’h deuet, ha n’eo ket da c’hervel ar re vad. Evel-se ’ta, enn eur skei war boull va c’haloun hag enn eur c’houlenn ho trugarez digan-e-hoc’h, e savinn hag ez inn : mont a rinn gant eur feiz kre, gant eur garantez vraz-meurbed, mont a rinn war-zu ar Mab, ar Verb, sklerijen gloar Doue ha skeuden Oan Doue ; mont a rinn war-zu Doue, va Zalver, a skarz hor pec’hejou ac’hanomp, a ro he gorf d’he vugale evit ho sevel beteg enn-han ; mont ha lavaret a rinn : Aotrou, n’ounn ket e stad vad evit ma teufac’h em c’haloun ; hogen mar plij gan-e-hoc’h lavaret eur ger hep-ken, va ene a vezo pare.
