Groeit èl-cé hoah eit en œvreu dianvæs deoh, hac el labour a gorf. Mar e hoès, haval guenoh, rai a dreu, pé treu rai ziæs d’ober, hama hemp cheleuet er paresse, é cas ma rehai deoh hum chagrinein a gaus dehai, commancet attàu dré er hetan, hemp chongeal ér reral ; groeit hou possible ar é dro ; rac en ur hober erhat hanneh, hui e zei de ben a ober er reral æssoh eveit ma chonget. Trezet èl-cé en ol diæsemanteu peré en hum bresante, ha ne zoujet jamæs el labour. Doujet hemp quin ne gresquehai én oh er paresse, bet-ac gober deoh cavouet diæs en exerciceu quetan ag er vertu, hac hou pout horreur a nehai, é raug ma tèi memp er poénieu peré en hum gave én hai.
Quement-cé e arriue guet en ineanneu lache hac eunus ; rac dougein e rant perpet en anemis, deusto peh quer goan, ha peh quer pel é èll bout ; haval é guetai é ier peb momand de gommandein dehai treu forh diæs, hac er perderieu amoed-cé e vé caus dehai bout troublet é creis ou repos memb. Gouyet ema é hès un ampouison cuhet ér vice-zè, ne vougue quet hemp quin er vertuïeu én hou hrouéance, mæs distrugein e ra memb er vertüeu deja formet,
