Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/41

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
37
Spirituel.

un dein én é isprit, ha mar dé ahurtet de laret é ma gùel é santimant eveit cani er ré é zou drest hon, piue e vou capabl d’en difariein ? Penaus e hanàuou ean en en dès fariet ? Penaus e andurou ean bout conduiet guet un aral, ean pehani e hum istim parfætoh hac abilloh eveit er real ? Mar dé clan en antandemant pehani e zou lagat en inean, ha pehani é hunan e èll guélet ha guellat huéh er galon, mar dé clan, a laran, en antandemant ha carguet ean memb a orgueil, piue e ellou cavouet remæd doh é zroug ? Mar hum change er splander é tihoeldæt ; mar dé faus ha trompus er peh e zeli chervigein de regle, petra vou a ol en treu aral ?

Asséamp enta hum zizober prestan ma ellehemb ag ur si quen dommajus, ne lausqaamp quet er fond a hun inean de vout cohonet guetou, hum accustumamp de soublein édan jugemant er real ; d’um viret a rafinein rai én treu spirituel ; de gârein er folleah hont hac er simplicité hont recommandet quement dré en apostol sant Paul [1], hac é tehemp de vout, hemp comparage, parfætoh eveit Salomon.


  1. Cor, 3. 18.