Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/300

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
296
Guirionéeu principal.

ér bed aral, é receuamb dré veriteu buhè, passion ha marhue Jesus-Chrouist. En dut santel en devoai bihuet en é rauc, e oai ol dalhet él Limbeu, bet que ne oai marhuet, ha disquennet d’ou delivrein a ino : deu-uguênt dé arlerh é resurrection, dé ouil en Asçansion, ean e vontas d’en ean a behani e tegassas er Speret-santel d’é Apostolet ha d’en Ilis, sul er Pantecoust.

Jesus-Chrouist, revé mèi Doué, e zou é peh léh, mæs revé mèi dein, ean e zou hemp quin én ean hac ar hun autérieu ér sacremant ag en Autér.

Ilis Jesus-Chrouist e zou un assamblé a fidelet crechenion peré e zou aliet dré er brofession e rant ag er memb fé, dré en usage e rant ag er memb sacremanteu, ha dré en aboeissance hou dès d’en Tad santel er Pab, d’en Escobet ha d’en dut aral a Ilis peré e zou hou bugulion spirituel ; ne èll hum drompein, na trompein é bugalé ; nen dès meit un Ilis pehani zou en Ilis santel, catholique, apostolique ha romæn ; ne eller quet bout salvet ér mez a nehi, strèuet é partout, ha hi e badou bet fin er bed. Er pedenneu hac en œvreu mat e ra er grechénion e zou commun étré d’hai, mui pé bihannoh, hac é hès communion étré en ol fidelet crechenion hac