Ne chonget nezé meit a hum humiliein hac a lacad hou confiance muioh eveit jamæs é madeleah infini Jesus-Chrouist hun eutru ; rac dré er moyant-cé hui e rantèi hemp effet ol finesseu er goal-isprit, hui hum chervigèi ag é armage prope einep dehou, ha hui e rantèi gloër de Zoué. Ret é, gùir é, ma hou pou quai hou pout offancet un Doué quer mat, sel guéh ma tèi chonge teoh a hou péhedeu ; mæs ret é ehué ma oulennehet pardon guetou a nehai guet ur ferm confiance é meliteu hur Salver. Ha penaus penac é cavehai guenoh cléuet Doué é laret teoh ér fond a hou calon nen doh quet hui ag é vandèn devet, ne requeheoh quet cessein a lacad hou esperance én hou, mæs hui e requehai laret dehou guet humilité : Men Doué, ræson é huès d’em reprouvein ha d’em punissein durant ou eternité a gaus d’em péhedeu, mæs muioh a ræson em ès hoah d’esperein é rehet teign misericorde. Me hou supplie enta d’ou pout truhé doh ur hroaidur miserabke e velite un dânation éternel, mæs pehani e zou bet prenet guet hou coaid. Mé fal deign um sauvein, ô me Salver, eit hou mêlein de jamæs én hou cloër ; ol me confiance e zou én-oh,
