Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/224

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
220
Combat

ur fæçon indign ; 2.° Ma câssehet drest peb tra er péhet marhuel ha veniel même ; 3.° Ma vehet perpet disposet de hober é volanté, ha ma vehet pront ha gredus d’hé gober én occasioneu ; 4.° Ma hou pou arlerh en dra-zé ur ferme confiance é pardonnou deoh ol hou telé, en hou colhou ag er loustrie e huès groeit, en hou dihuennou doh hou ol anemiset.

A p’hou pou quemeret courage èl-cé dré er chonge ag er garanté en dès doh er béherion glaharet, hui e ellou tostat d’en daul vasq guet dougeance, guet esperance ha guet caranté én ur laret : Nen don quet dign d’hou receu, rac n’em ès quet groeit tout er satisfaction é telièn gober d’hou justice. Naren, men Doué, nen don quet dign d’hou receu, rac staguet é hoah me halon doh en treu crouéet, ha rac n’em ès quet hoah commancet hou cârein hac hou chervigein a me ol nerh. Ah ! men Doué, n’ancoéhet quet hou madeleah, hou péet chonge a hou compse ; rantet-mé dign d’hou receu guet fé ha guet caranté.

Goudé er gommunion, hum dennet quentéh é creis hou calon, hac é cheirrein en or ar nehi, ne chonget meit a hum