Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/184

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
180
Combat

rac en ol-buissant ne èll quet resistein doh ur perseverance humble ér beden. Mar behai deit importunance en intanouès a behani e compse en aviel, de bèn a bléguein ur juge méchant, penaus ne douchehai quet hun pedenneu calon un Doué infinimant mat. Hac èl-cé a bout é tardehai d’accordein demp er peh e oulennamp guetou, a bout ne vennehai quet, haval vehai, cheleuet dohomp, ne requehemp quet eveit er dra-zé col er gonfiance hun ès en é vadeleah infinit, na cessein ag er pedein, rac en devout e ra én ihuellan pasèn tout er peh e zou necessær eit guellout ha vennein gober vat temp. Ma ne vanque nitra enta a hun tu-ni, ni e receuou sur er peh e oulennamp pé un dra benac gùel, ha martezé memb en eil hac éguilé. Arleh tout, sel mui ma chongehemp bout rebutet, sel mui éma ret temp quemer disprisance ha cas dohomp ni-memb, én ur fæçon neoah ma sellehemp perpet doh misericorde en eutru Doué én ur gonsiderein hun miserieu ; hac é leh bihannat hun confiance én hi, ma vou hé hresquein e rehemb, én ur chongeal penaus, sel mui ma talhehemp ferm é creis er péh hun disconforte, sel mui a velite hun bou.

Anfin ne cessamp jamæs a drugairécat