èll pratiquein hilleih a vertuïeu differant, mæs eveit heliein er regle e zou bet reit teoh ar en dra-zé, profitaploh vou eveit oh pratiquein en hani a behani é cavou guenoh en e huès muihan dober nezé.
Mar dé er batiantæt-é, n’hou pou quin chonge meit d’andur guet courage ha guet joe ol en drougueu e ellou arriue guenoh. Mar dé en humilité, hui e chongeou, é creis hou ol poénieu, nen dès castimant erbet é èll bout ingal d’hou torfæteu. Mar dé en aboeissance, hui e rèi hou possible de soublein édan volanté un Doué pehani hou punisse èl ma velitet : ret vou memb pléguein a balamor dehou ha rac m’éma é volanté, non-pas hemp quin d’en dut, mæs hoah d’en treu aral peré, deusto n’ou dès na ræson, na buhé, e zou neoah benhueghér é justice. Mar dé er beuranté, hui e asséou bihuein coutant, a bout é veheoh ér vuhé-man é diannés a bep tra. Mar dé er charité, hui e rèi liessan ma ellehet acteu a garanté, é quever en nessan hac é quever en eutru Doué, én ur gonsiderein d’un tu e ra deoh hou nessan occasion de gresquein en nombre a hou meliteu, a pe ra léh deoh d’exercein hou patiantæt ; ha d’en tu-ral, a pé zegasse, pé ma permèt en eutru Doué ol
