Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/144

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
140
Combat

Doué ! O mæn précius, mæs dishanàu pehani a luh émesq er loustrie a hun péhedeu ! O nétra, e za d’er guél a nehou hun rantein mæstre a guement tra zou ol !

Ne scuéhehen jamæs é comps a guement man ; piue benac e vénn inourein er vajesté divin, e zeli hum zisprisein ean-memb ha desirein bout dispriset guet er réral. Hum humiliet é quevér en ol ; hum zevalet édan en ol, mar fal deoh ma vou glorifiet Doué én oh ha hui èn hou. Eveit hum joentein doh-t’hou, pelleit doh er vrastæt ha doh en inour, rac pellat e ra doh er ré en hum sàu, choéset partout el léh deùehan, ha dischennein e rei ag é drône eit donnet d’hou cavouet, eit hou chérissein, eit discoein deoh sel mui a garanté ma tiscoehéhet a inclination eveit hum humiliein ha desirein bout laqueit édan en treit, èl en dra disprisaplan ag er bed.

Mar câr un Doué pehani en dès hum hroeit en deuéhan ag en dut eit hum joentein stertoh dohoh, rein deoh santimanteu quen humbl, ne vanquet quet d’en trugairecat liès a guement-cé ; trugairecait ehue ol er ré hou secourei d’ou honservein, doh hou coal-draitein, pé en ur gredein ne huès quet vertu assés eit supportein un