Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/140

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
136
Combat

næzoneu cair e huès receuet a ziarhluè, hum dennet quenteh én hou interior, ha diar er peh hun ès poset eit règle, revé er uirioné ha revé er justice, laret de Zoué guet confiance hac a greis hou calon : Men Doué, ne bermettet quet ma vihannein hou cloër, en ur reign d’em nerh prope en inour ag er peh n’apparchante meit d’hou cræce. Deoh en inour hac er gloër, ha deign en disinour hac er méh. Nezé en ur zistroein doh en hani hou mêle, laret ér fond a hou calon : Peh ræson e èll en devout en dein-zé d’em mêlein ? Peh madeleah, peh perfection e gav-ean én on-mé ? Nen dès meit un Doué e zou mat, nen dès meit é œvreu e zou parfæt. Hum humiliet ér fæçon-zé ; rantet de Zoué er peh e apparchante de Zoué ; hui hum zihuennou dréno doh er vanité, hui e velitehet a zé de zé græceu brassoh.

Mar ra deoh er chonge a hou œvreu mat ur blijadur væn benac, mouguet-hi quentéh, en ur gonsiderein en œvreu mat-cé, non-pas èl hou labour, mæs èl labour en eutru Doué, hac en ur laret guet humilité, èl pe vehai doh-t’hai é compseheoh : Ne ouïan quet penaus é oh bet concèuet ém halon, na penaus é oh sortiet ag en abym-zé a vreinadur hac a behet ; rac