Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/133

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
129
Spirituel.

hum abandonnet quet d’er chagrin, mæs renonciet d’hou volanté prope, ha groeit volanté Doué, en ur laret : Doué e hanàu er fond a me inean, que ne uélehai én hi na defaute, nac ingratitude erbet, ne vehen quet breman forhet ag er gommunion : revou beniguet de virhuiquin jamæs é hanhue santel ag er græce e ra deign d’hanàouet dréno penaus n’hé melitan quet : Men Doué, me gred ferm penaus én ol afflictioneu e zegasset deign, ne zesiret a hanan tra erbet quin, meit ma offrein deoh, én ur andur guet patiantæt hac eveit pligein deoh, ur galon perpet souble hac aboeissant d’hou volanté, perpet prest d’hou receu ; a selfin ma tei deoh en ur antréein én hi, hé harguein a gonsolationeu spirituel, ha m’hé goarantehet doh anemiset me salvedigueah peré e ra ou fossibl eit hé scrapein guenoh. Groeit, o me Hrouéour ha me Salver, groeit a haneign er peh e gârehet. Re-vou hou volanté divin breman ha de virhuiquin jamæs me ol secour ha me magadur ! Ne oulennan meit un dra guenoh ; ma vou me inean purifiet ag ol er peh e zisplige deoh ha goarnisset ag en ol vertuïeu, eit ma vou é stad non-pas hemp quin d’hou receu, mæs d’ober ol er peh e bligeou guenoh oommandein dehi. Er ré e vou sourcius de