Pajenn:Sauvé - Lavarou koz a Vreiz-Izel, 1878.djvu/118

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 104 —
703

Tri de goude ma kan ann drask,
Ez ia ar vioc’h joaüs d’he nask.

704

Pa glewfet ann drask o kanan,
Serret keuneud mad da doman ;
Pa glewfet ar welc’h goude-ze,
Tolet ho chupenn a goste.

705

D’ar zul Bleuniou,
A lamm ar zaout dreist ar c’hleuziou.

706

Da Vener ar groez
A kroaz ar bik he nez.

707

D’ar zul Bask,
A lamm ar zaout dreist ho nask.

708

Da c’houel Sant Joseph pe Sant Benead,
Gounid ar panez hag al lin mad.

709

Da zul Bleuniou, kont’ ar viou ;
Da zul Bask, terri ho fennou ;
Da zul ar C’hasimodo, frik’ ar choz podou[1].

710

Epad ar zizun santel,
Amzer goloet, avel.

711

Deuz ann heol, Meurlarjik,
Deuz ann eteo Paskik.

712

Ann ened seac’h, Pask kaillarek
A lak ann arc’h da veza barrek.


IV


MIZ EBREL.


713

Ebrelik, Ebrelik,
Digor da ziou askellik.

714

Pask a dost, Pask a bell,
Pask a vo en Ebrel ;
Pask en Ebrel a vo
Pe ar C’hasimodo.

715

Deuet Meurlarjez pa garo,
Pask pe Gasimodo
En Ebrel hen em gavo.

  1. La très-ancienne coutume de briser, le dimanche de la Quasimodo, les pots hors de service, est toujours en vigueur dans les vieilles familles bretonnes. Bien que les jeux bruyants auxquels elle sert de prétexte, semblent dépourvus de toute signification, il ne serait pas impossible qu’elle n’eût eu dans l’origine un caractère sérieux, et ne se rattachât par quelque côté à certaines pratiques, touchant la purification des vases, dont font mention les Codes religieux de plusieurs peuples de l’antiquité.