PdrtL àë5 4e sàcrefiein é vab èi ra’eodoé commandet dehou , ean e hum goûtantes ag é résignation d’é volanté divin > hac er honsolas dré ur vision agréable, éa ttr rein dehou é vennoh ha d’é ligné ar é lerh. Raocé , é peb-sorte afflictioneu , corporel pé spirituel , é crois hnn dibarfectioneu a sperèd, hac én diovér bras agen dévotion sensible, laramb a greis hur halon ha guet un aboeissance parftet : Doué en doé reit d’eign consolalioneu ; ean en dès ind la m met guet-n-eign; é hanhue santel revou beni*-guét ; ha mar dalhamb ferme én un disposition quen humble, ean e rei d’emb goustein arre é hrae-ceu délictus. Chetu é péh fæçon én hum gomportas vis-a-vis d’en dén santel Job, péhani, én é ol discon for tance, ne taré quin nameit : Doué en doé* ind reit d’eign ; Doué en dès ind lara met guet* n-eign ; é hanhue santel revou beniguét. 5.° Anfin, Philothé, ne gollambquetcourage én ur stad quer chiffus ; mæs é tretant gortoz ma lei arré en amzér a gonsolation , quêrhamb drèt guet hun hèat ; ne vanquamb quet de hanni a hun exelciceu a zevotion ; é contre! r groamb mui a œvreu vnad eit n'hur boé couatuine d’hobér. Denstou péh quer séh-é hur halon , offrarab-bi d’hur Prièd divin , hac hun offrand e vou quen agréable dehou èl pe vehemb læn ag en doustér brassan , meit ma vehemb attàu ér résolution sincér de gârein Doué. Er gùirén , a p’en dé caër en nehué»han , e laboure mui, e larér, d’hobér mél, ha ne gresquant quet paud é nombre ; mæs a p’en dé ruste ha bouillardus er sassun-zé , ind enære paud davantage, ha ne hroant quet hilleih e faut quement a vél. Chetu , Philothé, er péh e arri-hue lies mad guet mab-dén : a p’hutn gave un inean én amzér gaër ag er honsolationeu, hi e hum abuse quement guet er bligeadur e santé én abondance ag er poéieu spirituel, m’en dé diffon er péh e hroa a œvreu mad : é contrel, a pe hum hoéle forhet ag en diapositioneu douce e gavér én dévotion sansible, ht e gresque hé œvreu mad hac e zastume muyoh-mui »y Google »|
