Kadarnaet eo bet ar bajenn-mañ
Ar gwez avaloù a oa en o bleuñv. Ar frond tanav skignet el liorzh a oa heskinus en abardaez-noz.
Ar Falc’h a skrijas er geot.
— Graet hoc’h eus foar, Yann ? eme ur vouezh a-bell.
Yann a reas ul lamm.
— Ya, emezañ.
Ha Mari, o tiskuizhañ e toull ar gloued, a sammas adarre he boutegad dilhad kannet.
C’hwiled a safrone er serr-noz. Un askell-groc’hen a dremenas didrouz war an oabl. Ar girzhier a oa moredet. Ar bokedoù-laezh e tislive o delioù melen er gwrimennoù sin. Ur vogedenn a save eus ar siminal iliavek.
Frond ar geot, frond ar bleunioù, frond ar sev, frond an douar frouezhus a vouskane el liorzh…
Yann ar C’herneis a dennas un alanad hir, a leunias e skevent gant c’hwezoù an nevez-amzer, hag en em stagas ouzh ar groug.
