Dre eun hent leun a bri e-lec’h ma peg e droad
E tistro gant e zamm, goustadik, eus ar c’hoad.
A-boan e vez gwelet ken hir eo ar brankou
A bouez a-hed e gein betek kleuz e voutou.
’Barz e horden geuneut e kerz evel eur vaot [1]
Pe eul lestr o tostât gant evez ouz an aod.
P’eo pignet al leur-gêr, arru tost d’e lochen,
E tired re vihan a c’hoarie laouen
Da zikour o zad-koz da zizamma e vec’h
A gasont dre dammou en o c’hambrig d’an nec’h.
Eno eman ar vamm o poazat patatez
’Vo debret bremaïk gant eur skudellad laez.
Da c’hortoz ar c’hoziad a dan e gorn-butun :
Evel-se, ’pad ar bloaz, e tremen ar zizun,
Evurus o sonjal ’c’hell skoazella e di
Ha beza ’vid an holl eur skouer vat ’n e gozni.
’Keit m’edo yac’h ha gren ’pilhaoue e Treger ;
Breman, alas ! dinerz, e renk chom ’tro ar gêr.
Met direbech e kousk ’n e wele dero koz…
Labouromp eveltan beteg eur ar repoz.
