Ar protestant, souezet, a ’n em lakas da enebi outi, mes hi a yenne anezan, ne veze ket nec’het ; evit klozan an tabud, e roas d’ezi eun dornad madigou ; mes hi, hep sellet oute, o stlapas dioustu en tan, en eur lavaret : « Evel-se, Otrou, e têvo an heretiked en tân an ifern, abalamour ma ne gredont ket ar pez en deus lavaret Hon Zalver. »
Da maro he mamm, en em westlas d’ar Werc’hez Vari, hag e kasas diwar he zro eur vatez hag a glaske he lakat da garet ar bed.
Da ugent vla, e timezas d’eun den yaouank seiz vla warn-ugent, eur c’hristen mat hag eun den a zoare, an ôtrou de Chantal.
Herri IV a c’hoantaas kaout heman en e lez ; epad ma veze he fried er-mêz eus ar gêr, Janned a dôle evez war an tiegez, war ar vugale ha war ar zervijerien.
Bemde, holl dud an ti a renke klevet an oferen en chapel ar maner, ha sul-gouel, en iliz parouz. Diouz an noz, e veze ar pedennou en kommun.
Mat dreist oa d’ar beorien ; epad kernez ar bla 1600, e tirede klaskerien-bara da doull he dor, eus a c’houec’h leo tro-war-dro, ha biskoaz an itron de Chantal ne chomas hep rei an aluzen da unan hag a c’houlenne outi eun draïg bennak en hano Jezuz-Krist.
Eun devez, he gwaz a yeas d’ober eun dro chase gant eur c’henderv d’ezan, an Otrou d’Anlezy ; dougen a rê eur zaë vlevek, liou ar c’haro. E vignon ne welas ket oa êt a-drek eur brouskoad, hag ouz e gemer a-bell evit eul loen goue, e tennas warnezan. An ôtrou de Chantal a oe gwall dizet ; bevan reas, koulskoude, eun nebeut deveziou c’hoaz ; plegan reas da volonte Doue ; laouennât a reas an ôtrou d’Anlezy, prest da zizec’han war e dreid gant e c’hlac’har ; pardoni reas anezan a galon vat, ha falvezout a reas gantan e vije merket an dra-ze war gaïerou ar barouz. Mervel a reas etre divrec’h e bried.
Janned a c’houzanvas an tôl-ze gant nerz-kalon hag, evel eur gwir gristenez, e pardonas ar muntrer ha, zoken, evit rei d’ezan, dirak an holl, eun testeni anat eus he fardon, ec’h eas prest goude da zerc’hel e grouadur war men sakr ar vadeziant.
Pevar bugel a chome ganti : eur mab ha ter merc’h. Adalek neuze, ne zalc’has nemet eun niver bihan a zervijerien ; he bevans hag he gwiskamant a oa dister, hag he dilhad kaeran a roas d’ar beorien.
An amzer a chome ganti, goude bezan evesaet ouz he ziegez, a roë d’ar beden ha d’al labour.
