Selaouit ’ta ! Bremañ e c’hellan anzav ouzhoc’h, rak ar blijadur hoc’h eus bet a ziskouez din em eus graet mat. Edon o vale a-dreuz ar parkeier, ha, dre ma kerzhen, ho c’hoant a hope em spered : « Frer Juniper, debriñ a rafen gant plijadur un troad pemoc’h… » Ne oan ket evit distagañ va soñj diouzh ho c’hoant… Hag edon o vont klañv. « Frer Juniper, debriñ a rafen gant plijadur un troad pemoc’h. » Ur pemoc’h a oa er park, o turiat gant e vin ur bern delioù sec’h dindan ur wezenn derv… Neuze… em eus dispaket va c’hontell… — ha setu !
Setu petra ?
Setu em eus troc’het unan eus e bavioù. Souezhet marv eo chomet da gentañ ha n'en deus lavaret grik. Degaset em eus an tamm ganin ha poazhet anezhañ.
Hep goulenn aotre digant an den ?
Ne oa den er park. Pemoc’h an Aotrou Doue e oa, ha lakaet gant an Aotrou Doue war an hent... ha feiz !...
O ! frer Juniper !
Ar pemoc’h en deus skrijet diwezhatoc’h… Gouzout a ran moarvat ez eo laouen gant ar pezh a zo bet graet dezhañ, hag en em gavout a ra a-du ganin-me.
