r zantez-ma a ioa ganet e kear Lima er Perou, hag a
oue ar boked kenta a zantelez a ziouanaz var douar
ann Amerik er penn dioc’h ar C’hresteiz. He hano badiziant
oa Izabel ; mes, eunn devez m’oa kousket enn he
c’havell, d’ann oad a dri miz, he mamm a velaz enn
eunn taol kount he zal o lugerni evel eur rozenn gaer ha
dudiuz, ha divar neuze ne reaz mui nemed Roza pe
Rozenn anezhi ; rak ar ger roza a zinifi rozenn e latin.
Goulskoude, pa deuaz da gaout eunn tammik skiant, ar verc’h a gemeraz poan gant ann dra-ze. Aoun e devoa na vije bet leshanvet evelse evit lakaat foug ennhi abalamour d’he gened. Mes ar Verc’hez a lamaz ann nec’hamant-ma divar he spered, enn eur lavaret d’ezhi : « — Roza, ann hano-ze a blij d’am mab, ha me a fell d’inn e stagfez va hini outhan, hag e vez hanvet hiviziken Roza-Mari. »
D’an oad a bemp bloaz, edo eunn droiad o c’hoari gant he breur kosa, hag hema a gaillaraz he bleo d’ezhi. Kerkent e teuaz tenval he fenn, hag he breur, o velet ann dra-ze, a gomzaz outhi evelhenn var don eur belek o sarmoun : « — Petra, dimezell, kalz a istim oc’h euz eta evit ar rouejou-ze a zervich da baka ann eneou ? » Ar c’homzou-ma a ieaz doun e kaloun Roza, ha prest goude e reaz veu da jom bepred guerc’hez, hag e trouc’haz he-unan he bleo.
Divar ar mare-ze ec’h en em daolaz holl d’ann oberiou a binijenn. Ne felle d’ezhi dibri frouezenn ebed, petra bennag ma karie kalz ar frouez, ha d’ann oad a c’houec’h vloaz, ec’h em em lakeaz da iun eur vech, diou vech er zizun, hag aliez divar bara ha dour, pa c’helle hen ober heb kontrolia he mamm. Rak ato oa leun a respet hag a zentidigez e kenver he zud.
