onifas a ioa mestr-mevell e ti eunn introun vraz euz
a Rom, he hano Aglae, hag a rene eur vuez fall gant
he vestrez. Eur mezvier touet oa c’hoaz gant ann dra-ze,
mes eur perz mad en devoa : ann dud paour a reseve
kalz sikour diganthan, hag aliez ez ea d’ho c’hlask enn
noz evit pourvei d’ho ezommou. Hogen, ann aluzenn,
eme ar Skritur Sakr, a obten pardoun evit peb pec’hed,
hag a denn ann ene euz ar stad a varo.
Eunn devez, Aglae a oue skoet he c’haloun gant eunn taol euz ar c’hras, ha setu hi ha gelver he mestr-mevell. « — Bonifas, emezhi, gouzout a rit e pe seurt dizurs e vevomp pell zo. Mes ar gristenien a lavar e vezo Doue trugarezuz e kenver ar re a zoug respet da relegou ar verzerien. Kit eta d’ann Azii, el leac’h ma lakeer ann dud fidel d’ar maro, ha digasit d’inn darn euz ho relegou. Me zavo oratoriou kaer enn henor d’ar relegou-ze, ha marteze Doue a blijo ganthan kaout truez ouzomp.»
Bonifas a ieaz enn hent, aour hag arc’hant ganthan leiz he c’hodellou ; rak he vestrez a ioa pinvidik-mor. Araok diblas e c’houlennaz ouz Aglae enn eur c’hoarzin : « — Ha ma tigaser va relegou-me d’ehoc’h evel re eur merzer, petra reot? » Mes Aglae a respountaz raktal : « — Peoc’h ! Bonifas, arabad eo farsal divar benn traou evelse. »
Goulskoude, eur vech enn hent, ar mestr-mevell a lavaraz ennhan he-unan : « — Brao eo d’inn brema lezel ar c’hig hag ar guin a gostez, p’e guir ounn karget da zigas ganen relegou sakr petra bennag ne d-ounn siouaz ! nemed eur pec’her paour. » Goudeze e pedaz ann Aotrou Doue d’he zikour ha da rei d’ezhan ar c’hras da ober eur veach vad.
