phraat a ioa ginidik euz ar Pers. He dad hag he vamm
a ioa paianed, hag hen a oue savet ive e relijion he
dud. Mes bez en devoue ar c’hras digant Doue da anaout
ar virionez euz ar relijion gristen, ha kerkent e kuiteaz
he vro evit mont da eur vro all el leac’h ma vije easoc’h
d’ezhan ober he zilvidigez. En em denna a eure enn
eunn tiik bihan e kichen Edes, er Mesopotamii, hag eno
e tremene he amzer o labourat da c’hounit he dammik
boued, o pedi Doue hag oc’h ober pinijenn.
Evel eur jardiner mad a zo aketuz da c’houennat he jardin ha da laza ar melfed hag ann amprevaned all a zebr he legumach, evelse ive Aphraat a boanie heb ehana da zisc’hrizienna ann techou fall euz he galoun ha da vouga ar goall ioulou euz he gorf. Heb dale, ar brud euz he zantelez a reaz da galz a dud dont d’he gaout evit goulenn kuzul diganthan pe en em erbedi d’he bedennou. Mes ann dra-ze ne blije ket d’ezhan; aoun en doa da goll ar zonj euz a Zoue o kaozeal re gant ann dud, ha setu perak ez eaz da guzat enn eunn ermitach all tost da Antioch.
Hogen, kaer en devoue, he zantelez hen diskuillaz adarre enn he ermitach nevez, ha muioc’h choaz a dud a deue di d’he velet eget na’z ea d’he ermitach kenta. Aphraat a gomze d’ann holl euz a Zoue, hag a roe da bep hini ann aliou a veze dioc’h he zoare; mes ne gemere morse netra digant den. Evit ac’hano, n’en doa ezomm a nemeur a dra; rak beva a rea divar bara ha dour, nemed enn he gozni e tebre, ouspenn, eunn nebeut louzeier glaz. Eur pallenn blansounet a zerviche dezhan da vele, ha ne zouge nemed eur zae c’hroz ha n’e devoa liou ebed, pell a ioa.
Eunn devez, eunn den a renk huel, he hano Anthem,
