Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 28 —
A wechou all, o kalounâd !
’Welont ho fried pe ho zâd
Torret ho lestr, — war eur planken.
Merc’hed, eun huvre eo hep-ken.
Gand an deiz e teu a nevez
Al labour, ar boan, an enkrez,
Ne viront oc’h kaloun a gar
Da nijal war-lerc’h he glac’har !
Rak merc’hed Baz a c’hoar er-vâd
Mar ho deuz poan, ebad ho stâd
E skoaz stad ho martoloded
War eur mor zo doun he weled.
Hag a zao evel menesiou,
Da strinka a-lamm he darsiou
War eul lestrik a zo ebarz
Ho c’harantez e tredemarz.
Dindan ho zreid ’hi ho deuz douar
Da harpa war-n-han ho glac’har ;
Ar martolod n’en deuz hepken
Nemet o loc’h eun tamm planken.
Siouaz ! mar teufe da doulla
’Z afe gand ar mor da ruilla,
He gorf da veza dispennet
Hag he eskern paour bruzunet,
