Pajenn:Milin - Légendes bretonnes.djvu/14

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 103 —



Me’m beuz eur c’hleze hirr ha moan
A drouc’ho d’id, Kloarek, da ruban.

Me’m beuz eur vazik a zaou-benn
A zo, Aotrou, d’ho kourc’hemenn.

’nn Aotrou markiz p’en deuz klevet
’nn eur sut arc’hant en deuz c’houezet.

’nn eur sut arc’hant en deuz c’houezet,
Triouac’h digentil n’em gavet.

Triouac’h kleze noaz dic’houinet,
Hini ’r markiz ann naontekved.

Kloarek Lambaul eno ruille
Ann dud-jentil el leur neve.

Ann dud-jentil eo a dec’he,
He zousik koant oc’h he goste.

Markiz Gwerrand a lavare
Na da Gloarek Lambaul neuze :

Taol da benn-baz brema d’ann traon
Ha ni vo mignouned hon daou.

Kloarek Lambaul ioa eunn den klouar
A daolaz he benn-baz d’ann douar.

N’oa he benn-baz d’ann douar kouezet
Triouac’h kleze noaz zo dic’houinet.
 
Triouac’h kleze noaz dic’houinet,
Hini ’r markiz ann naontekved.


J’ai une épée longue et affilée
Qui te coupera, Cloarec, ton ruban.

J’ai un petit bâton à deux bouts
Qui est, monsieur, a votre service.

Monsieur le marquis quand il a entendu,
A soufflé dans un sifflet d’argent.

A soufflé dans un sifflet d’argent ;
Dix-huit gentilshommes sont arrivés.

Dix-huit épées nues se sont dégainées,
L’épée du marquis la dix-neuvième.

Le Cloarec Lambaul repoussait alors
Les gentilshommes dans l’aire neuve.

Les gentilshommes s’éloignaient du Cloarec
Sa douce belle à ses côtés.

Le marquis de Guerrand disait
Au Cloarec Lambaul alors :

Jette maintenant ton bâton par terre
Et nous serons ami tous deux.

Cloarec Lambaul qui était un homme doux
Jeta son bâton par terre.

Son baton n’était pas tombé par terre
Que dix-huit épées nues se sont dégainées.

Que dix-hut épées nues se sont dégainées,
L’épée du marquis la dix-neuvième.