5/. Fcvrer. 8. Per Damien. 12$ tet a dauliou. Ar c’hrouadur iaouauca viras bepret er gap-tivite-se ur batiantet ac un douçder admirabl. Beza en devoa ur, breur-all, pebini, fachet oc’h he ve-lettretet en ur fæçon quen indign, en tennas d’he dy. Ar breur-mà ravisset o consideri be natur vad, he speret hac he zevotion, en iequeas da zisqui lenn d’an oad a dri-vech vloas. Disqui a ree en ur miz ar pez a zesque dre boan ar re ail en* ur bloas. Evelse en em Iequeas e ber amser estad da instrui ar scolaërien iaouane ,,ac heober a eure gant meuleudi ac approbation an oü. Goude-se en em retiras en ur gouent e pebini, e observe ar religiuset ur reglen rust meurbet* Querset a reent bepret diarc’hen, aües e iunent divar vara lia doUr, ne-beut e cousquent, ac e tremenent un amser vras en oræ-son. Per Damien a ajoutas da guement-se mortificationou-all brassoeb, hac a roe cals amser en deizac en noz d’ar stûdr eus âr Sçrittir sacr. An tad abad n veza dent da anaout an tensor à squiant bac a vertu a voa euzet er religius humM-mA, er c’har-gas da breseg. He ober a eure gant qnement a ners , ma convertissas tm nombr bras a eneou. - - Ar brud eus he santeles hac eus he squiant dreist-or-dinal a reas d’an dod habüa ha d’ar pabet memes he esti-mout ac heulia be avis eu aiferiou importanta. Ar pap Stefan decvet, pebini er c’honsidere evel ur sclerijen vras eus an Dis, er gréas eseop ha cardinal en despet d iie humilité. Biscoas eseop n’en devoa mui a zêl na mui a ampres-samant evit silvidiguez hè bobl égdet âr prélat santel-raà. Ober a reas souden ur chenjamant bras eu he escopty , quen dre be instructionou , quen dre he exempl. Ar fizianç en devoa ar pab ennan a reas dezâ he gaç d’ar guær a Vilan evit lacàt urs e direglamanchou bras pere a voa commun hac ordinal er guær-se. Ar o’hardi-nal santel ne vue quet quent arruet e Milan, m’en em gavas e danjer eus he vuez. Ar bobl incitet ha poulset gant ar re vras eus ar guær, a zeuas d’he insulti bete ebars an ilis; mæs au den santel a gavas dre he furnes ar voyen da zouçaat ho sperejou ha da c’hounit a nfcbeut-da-nebeut ho c’halonou, hac a reas dezo erfin receo a volonté vad ar remejou en devoa prèparet dus au disursou publiq-se. Un issu quer mad ha quer pront en un affer quen diæs ha quen danjerus, a voe consideret evel ur miracl. * * Digitized by Google
