Pajenn:Marigo - Abrege eus an Aviel.djvu/214

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
210
An decvet Sul

Elec’h perseveri da bidi gant humilite ha gant fizianç, n’am eus-me quet, goude beza goulennet ur veich pe ziou un dra digant Doue, abandonet ar beden ? Ne veritàn me quet eta em lesse em miser hac em paourentez ?

Goulen a ràn digant Doue e chraç, e bidi a ràn d’am sicour, mæs hac en em sicour a ràn-me ive va unan ? Hac ober a ràn-me eus va c’hostez ar pez a allàn hac a dleàn da ober ?

Gouelit e pehini eus ar poenchou-mâ ez oc’h faziet.

Goulennit pardon eus ar fautou hoc’h eus commetet.

P e d e n.

Plige gueneoc’h va instrui hoc’h-unan, ô va Mætr divin ! Va disquit da bidi : inspirit din ar respet, an humilite, ar fizianç pere a c’houlennit, ha pere ne allàn quet da gaout hep ho sicour.