Trizek vloaz benag e oa Jeann pa reaz Doue ar burzud kenta en he c’henver. Eun devez m’edo ar verc’hik var dro kreis deiz e liorz he zud, e klevaz trouz eur vouez : « Sellet a rejon, emezhi, varzu an iliz, rak euz an tu-ze e teue ar vouez, va gervel a rea freaz : Jeannik, Jeannik ! » Souezet-maro, ar baotrez a zavaz he fenn da zellet : aon e deuz, ha goulskoude, ar vouez a zo dous. Ha setu ma vel kerkent eur sklerijen gaer, hag e kreiz ar sklerijen eun den iaouank skeduz. Lavaret a ra d’ezhi : « Jeann, bez mad ha devot, kar Doue, kea aliez d’an iliz. » O velet hag o klevet kement-se, ar verc’h vian a gouez d’an daoulin, mes epad m’oa sklerijennet daoulagad he c’horf, he ene a ioa sklerijennet muioc’h c’hoaz ; daoust peger iaouank oa, ec’h ententaz petra eo beza pur ; hag eno, daoulinet var letoun glaz al liorz, e voestlaz he guerc’hdet da Zoue. Pa zavaz, he feiz a ioa startoc’h, karantez Doue a verve birvidikoc’h en he c’halon, nerz e doa da ober kement en devije goulennet Doue diganthi.
Ma sentfemp ouz mouez an Aotrou Doue, dioc’htu, evel
